Buharlı lokomotiflerden kalma objelerin sergilendiği günde ortalama beş kişinin ziyaret ettiği, TDDY Müzesi.
Müzik müzesi yapılmak için bağışlanan, ancak müze olarak bir türlü açılamayan tarihi İŞKUR binası.
İngilizler’in, kiremit ve tuğlasını Marsilya’ dan, kerestesini Hindistan’dan getirip inşa ettikleri gar binası ve müştemilatları…
Yoksul, Türk ve Yahudi mahallelerinden sigara sarmak için seçilen 8 – 9 – 10 yaşında küçük parmaklı kızlar.
Ülkede 42 yıl at koşturan Fransız Rejisi’nin, kolcular vasıtasıyla işlediği zulüm, başta akciğer hastalıkları olmak üzere, veremden ölen genç anneler.
Nikotin fabrikasının hurdaya verilip yok edilen müzelik makineleri.
Palmiye, limon, Ihlamur, yasemin ağaçlarının gölgesinde, paydos ziline takılı kalan zaman…
Liman, demiryolu ve tütünde çalışan işçilerin şimdi önünden geçip bakamadıkları yaşlı meydan saati…
Kaderine terk edilmiş cumbalı evlerin pencerelerinden sarkıp, geçenlere “Hişt.. Hişt…” diye seslenen, sakızlarını notasız patlatan ağdalı kediler.
Sevimli köpeklerini olmadık yerlere kaka yaptıran hanımefendiler, beyefendiler.
Yaya yollarını babasının malı gibi kullanıp beton ve kromajlı çiçekliklerle işgal eden, kapılarında sanat afişleri asılı iş yerleri.
Tüccar ruhlu başarısız heykeltıraşlara yaptırılan kötü heykeller.
Gündüz Badak’ın 14 yıldır inatla sürdürdüğü “Çarşamba toplantıları”…
Kitapçı ve eski eşya satıcıları, meyhaneleri, palyaço kıyafeti giymiş dilencileri vs…
Not: Alsancaklılar’ın ilgi göstermediği, hiç bir zaman göstermeyeceği “Alsancak Şenliği” adının “Konak Şenliği” olmasını ve bütün Konak ilçeyi kucaklamasını kaçıncı kez yazdım…
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.