Biz annemle arada sırada Bayraklı’daki Sevgi Yolu’na gidiyoruz. Orada artık metro istasyonu var; yürüyen merdiven ve asansör yapıldı. Ama çalışmıyor. Galiba metronun çalışmasını bekliyorlar ama bunun metroyla bir ilgisi yok. Çünkü köprünün üstüne çıkıyor. Sevgi Yolu’na giden herkes merdiveni kullanıyor. Hele yazın oraya giderken yanımızda mutlaka su bulunduruyoruz. Sıcak havada oradan geçmek daha da zor oluyor. Herkes çok yoruluyor. Gençler bile… Yürüyen merdiveni açsınlar bari.
En büyük sıkıntıyı da engelliler yaşıyor. Merdivenleri çıkmaları mümkün değil. Çok yol dolaşıp gelebiliyorlar. Asansörü açarlarsa engelliler kullanır en azından.
Bir de biliyorsunuz bir yazımda yazmıştım. Çevremizde böcekler, ortalıkta çöpler var. Daha sık çöpler toplanıp temizlik, sık sık da ilaçlama yapılsın. Bizim apartmanımızın duvarları da temiz değil, boyanmasını istiyorum. Herkes aynı boyayı alıp boyasa bile olur. Biz orda ben doğduğumdan beri oturuyoruz. Bir kere bile boyanmadı bu zamana kadar.
En önemli isteğimse herkes suyu tasarruflu kullansın. Çünkü suların sürekli kesilmesini istemiyorum, Türkiye’nin çöl olmasını istemiyorum.
Şimdi hayallerimi söylemek istiyorum. İlk önce deniz manzaralı, denize girilebilecek bir bahçeli ev olmasını istiyorum. Mutlaka manzaralı olmalı. Bahçede bir havuz olacak. Meyve sebze de yetiştireceğiz. Bir tarafta atlar ve köpekler olacak. Ben atları ve köpekleri çok seviyorum çünkü. Eğer bu hayalim olamazsa bizim evin önündeki denize girebileceğimiz bir plajın olmasını istiyorum.
Daha ne çok isteğim var: Hiç hırsız gibi kötü kişiler olmasın ki herkesin maddi durumu iyi olsun. İnsanlar hiç ölmesin. Çocuklar ve büyükler hiç kavga etmesin. Savaşlar hiç olmasın. Silah, tabanca gibi şeyler olmasın. Dünya barışçıl olsun. Küresel ısınma diye bir şey olmasın istiyorum. Tüm hayallerim bunlar.
Belki bunların hepsi olabilir ki olur bence… Bunların hepsi olabilir her an. Yeter ki tüm insanlar iyi düşünceli olsun!
Bir yanıt bırakın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.