5 aydır, düşünüyorum. Acıma duygusu barındırmasın istiyorum, çünkü.
Hatta mümkünse komik olsun. Sanıyorum ki, artık sizlerle paylaşmaya hazırım.
Daha önceki yazılarımda biraz bahsetmiştim. 1.5 yıldır MS hastasıyım. Defalarca atak geçirdim. Uzun süreli kortizon ve bir dolu ilaç kullanmak zorunda kaldım. 4 Mart 2006 tarihinde ise doktorlarım kortizon kullanımına bağlı olarak dizlerimde hücre ölümü tespit etti. Artık çektiğim acılardan yürüyemiyordum.
Bu kadar özet yeter. Yine size hastalık vs. anlatmak istemiyorum. Kısacası, hücrelerin yenilenmesi için beklemem, bozulmaları önleyebilmek için de yürümemem gerekiyordu. Tekerlekli sandalye kullanmaya böylelikle başladım ve artık hayatın başka bir tarafındaydım.
Herkesin acılı gözlerle baktığı bir koltuğa çoktan oturmuştum.
Aslında bayağı rahat bir araç biliyor musunuz? Böylelikle iş yerimdeki toplantılara kolaylıkla gidip geliyordum. Yani çalışabilmem de en büyük yardımcım artık tekerlekli sandalye.
Ben sevdim bu aleti.
Bisan Marka, siyah renkli, benim “Kara Şimşeğim” o.
Kızım ve sevgili eşim –yani önceki yazıları okuyanlar için: Komik Adam- benim “Kara Şimşeğimi” de sürme konusunda birbirlerini kıskanma ve kavga etme başarısını gösterdiler.
Sabahları babam evden beni alıyor, İzmir Ekonomi Üniversitesi’ne götürüyor. Orada sevgili arkadaşlarımın ve öğrencilerimin yardımlarıyla işlerimi, hayatımı büyük bir rahatlıkla sürdürebiliyorum. Akşamları da sevgili eşim beni İzmir Ekonomi Üniversitesi’nden alıp eve götürüyor. Yani sistem kuruldu. Koridorlarda bazen hız denemeleri bile yapabiliyoruz.
60 metrelik özgürlük yolu
Hafta sonlarına gelince…
Geçtiğimiz yıldan bu yana çok değerli dostum; Ninet Paradiso’nun rehberliğinde Eski Foça’yı bir kez daha keşfettik. Denizine, adalarına, taşına bile bakınca mutlu olduğumuz, gösterişten uzak ama bir o kadar değerli, bizim cennetimiz, Foça.
Hanedan Resort Otel’in plajı ise, benim için biçilmiş kaftan.
Hücre ölümleri, kortizon kullanmayı kesmeme rağmen iyileşeceğine üç ay sonra kötüleşti. Artık hiçbir şekilde tekerlekli sandalyemden kalkmamam gerekiyordu.
Peki denize ulaşabilmem için 60 metrelik sahil şeridini nasıl aşıp da o muhteşem denize ulaşacaktım?
Balıkları, yine seyretmeliydim.
Taşların üzerine denizi aşıp da vuran güneşin dansını yine izleyebilmeliydim.
Hanedan Resort Otel’in ortaklarından Yakup Güler ve Haşim Güler’e derdimizi anlattık. Bu arada can dostum Ninet Paradiso’nun içine Avrupa Birliği’ni bile kattığı o muhteşem ikna edici konuşmasını unutamam tabii ki…
Gelecek hafta, benim kişisel ricamı kırmayarak, yolun yapılmasını sağlayan Yakup Güler ve Haşim Güler’e, dahası bu 60 metrelik yolda emeği geçen herkese minnettardım. Gölgede durmam ve denize bir iki adımda ulaşmam gerektiği için denizin hemen yanındaki ilk şemsiye ve şezlongları benim için ayırıyorlar.
Artık bakıyorum, yabancı turistlerden de tekerlekli sandalye kullananlar, bu yolu tercih ediyor.
60 metrelik yolda mutluluğum katlanıyor.
Gösterdikleri duyarlılık karşısında minnettarlığımızı dile getirmek için sevgili eşim “Komik Adam”, hemen bir plaket hazırladı. Yine bir Pazar sabahı Hanedan Resort Otel’de çaylarımızı yudumlarken Yakup Güler’e plaketi takdim etmek istediğimizi ve hatıra fotoğrafı çekilmek istediğimizi söyledik.
Foça Belediye Başkanı Gökhan Demirağ da, orada konuklarını ağırlıyormuş. Gencecik, dinamik, pırıl pırıl bir belediye başkanı duruyordu, karşımızda.
Kendisinin bu 60 metrelik yoldaki katkılarını o anda öğrendik. Elimizde tek plaket biraz mahcup olduk ama belediye başkanı olgunluk göstererek, fotoğraf karesindeki yerini aldı. Ben de Eşim Serdar, Kızım İlay Zeynep Uzun ve can dostum Ninet Paradiso adına plaketi Yakup, Haşim Güler’e takdim ettim.
Onlar bana acımadılar.
Benim için, benim gibi “Kara Şimşeği” olanlar için 60 metrelik özgürlük yolunu açtılar.
Teşekkürler Yakup Güler,
Teşekkürler Haşim Güler,
Teşekkürler Hanedan Resort Otel Ailesi,
Teşekkürler Gökhan Demirağ…
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.