Çeşme Dalyanköy hatıram…

Geçenlerde İstanbul’dan bir arkadaşım telefonla aradı, “Alaattin, Çeşme Dalyanköy’ü bilir misin, tanıdıkların var mı?” diye sordu. “Hayrola, yoksa oraya yerleşmeyi mi düşünüyorsun?” dedim. Arkadaşım, “Hayır, akrabalarımdan biri orada yıllar önce yatırım amacıyla, belki ileride bir ev yapar oturur diye bir arsa satın almış, ama ömrü vefa etmemiş. Arsasının akibetinin ne olduğunu bilmeyen ailesi bana vekalet vererek araştırmamı istedi” karşılığını verdi.

Çeşme ilçesi geniş bir alan. Yarımadada birçok yerleşim yeri, mahalle, site var. “Senin aradığın arsa Çeşme’nin hangi mahallesinde?” diye sordum. O da, “Elimizdeki tapuda Çeşme, Dalyanköy, Çavuşun kuyusu mevkii yazıyor” diye cevapladı. Arkadaşıma, “Sen hele bir gel İzmir taraflarına, Çeşme’ye gider, ilgililere ve yetkililere sorar soruşturur, arsanın akibetini öğreniriz” dedim.

***

İstanbul’da oturan arkadaşım o yöreden söz edince, aklıma Çeşme Dalyanköy ile ilgili bir hatıram geldi. Hem de bundan tam 32 yıl öncesine ait. Gazetede çalıştığım sıra Çeşme’ye gidip haberler yaptığım çok olmuştur. Ama Çeşme’ye bir de kadim dostum, memleketlim, ilçenin efsane fotoğrafçısı Akif Balta’nın çekim işlerine yardımcı olmak içinde defalarca gitmiş gelmişliğim vardır.

Rahmetli Akif Balta Ağabeyim, Çeşme Altınyunus Oteli’nin fotoğrafçı dükkanını tam 28 yıl, yani 1981 yılından 2009 yılına kadar işletmişti. Ben de o yıllarda yılbaşı, Ramazan ve Kurban bayramlarının yoğun iş günlerinde ona yardıma giderdim.

1985 yılıydı, bayram arefesinde yardıma gittiğimde Akif Abi, “Alaattin seni bu bayram Dalyanköy’e göndereceğim. Bizim otel müşterilerinden bir grup akşam yemeğini Dalyanköy’deki lokantada yiyecekler. Senin de onların hatıra fotoğrafları için orada olmanı planladık” dedi. “Olur Akif Abi” dedim, “Zaten senin işlerinin yoğunluğunu paylaşmak için gelmiyor muyum?”.

O akşam Dalyanköy’e gittim. Köydeki tek lokantada yemek yiyen otel müşterilerinin fotoğraflarını çektim. Yemek sona erdikten sonra Dalyanköy’de o gece kalmam için açılan eski taş eve yöneldim. Köyün her tarafı karanlıktı. Tek ışık Dalyanköy’ün tek balıkçı lokantasında yanıyordu.

Köydeki köpeklerin havlaması, uluması nedeniyle uyku tutmadı, sabahı zor ettim. Kaldığım evin çevresi, her yer tarlaydı. Dalyanköy o yıllar küçük, ama sevimli bir balıkçı köyüydü. Köylülerle sohbet ettiğimde, Çeşme pazarına merkeple gidip geldiklerini anlatmışlardı.

Hey gidi günler, şimdiler de öyle mi?

Hemşerim, meslektaşım, rahmetli Akif Balta’nın bana hediye ettiği Dalyanköy fotoğrafını okuyucularımla paylaşıyorum. 1940’lı yılların Dalyanköy’ü ile 2017’lerin Dalyanköy’ünü mukayese etmeleri için… 1970’li yıllarda ve günümüzde havadan çekilen Çeşme Altınyunus Oteli fotoğraflarıyla birlikte…

Related Images: