Serbest gazeteci ve yazar Ahmet Şık ile Milliyet Gazetesi muhabir ve yazarı Nedim Şener 4 Martta Ergenekon davası ile ilgili şüpheli bulundukları gerekçesiyle gözaltına alındılar. Arkasından, medyada aralarında pek çok sayıda yandaş basın mensuplarının dahi pes artık, bu kadarı da olmaz,yetti şeklindeki bağırış ve isyanları yükseldi.
Ve hemen aradan bir gün geçmeden 5 Martta İstanbul Taksim Meydanı ve Ankara Kızılay YKM önünde TGS ve G/9 Gazeteci Örgütleri Platformunun çağrısı ile binlerce gazeteci ve basın çalışanı toplanarak, gözaltıları protesto eden bir yürüyüş yaptılar.
Buraya kadarı ne kadar normalmiş gibi görünüyor değil mi? Sözde Ergenekon örgütü ile asla bağdaştırılamayacak iki isim dahi gözaltına alınıyorsa bıçak kemiğe dayandı demek ki. Artık medyanın, Ergenekon bahanesiyle tutuklanan ya da gözaltına alınan arkadaşlarına sahip çıkma zamanı gelmişti. Şimdi tepki gösterilmiyecekti de ne zaman gösterilecekti. Bunda anormal olan ya da şaşılacak ne vardı?
İlk bakışta yaşanan gelişmeler sanki kendiliğinden oluşan doğal bir süreç gibi algılanıyor. Oysa biraz serinkanlı bir şekilde düşünüldüğünde tarihi komedyanın tekerrürüyle karşılaştığımız anlaşılacaktır.
Sıradan bir vatandaş olarak önce şu soruyu sormak istiyorum. Nasıl oldu da iki yıldır Ergenekon davası nedeni ile Silivride tutuklu gazeteci arkadaşları için gözle görülür bir eylem ortaya koymayan, birbirlerini yiyip duran medya mensupları, hem de binlercesi bir gün içinde bir araya gelebildi?
Bana göre konunun asıl dikkat çekilmesi gereken yanı Ergenekon davası ile ilgili bu gözaltı ve tutuklamaların yöneldiği kişilerden ziyade zamanlaması. Eğer, Nedim Şener ve Ahmet Şık iddia edildiği gibi 2009dan beri dinleniyorlardı ve şüphe ya da zan altında idiyseler, neden gözaltılar şimdi yapıldı?
Maalesef aklıma yazıya giriş yaparken kullandığım ifadeyi tekrarlamaktan baska yanıt gelmiyor. Bence derin devlet diye tabir edilen örgütün son çırpınışları bunlar… Ellerinde halkı tahrik etmek için baska kozları kalmadı. Evvela, ümit kestikleri Deniz Baykalı devreden çıkardıktan sonra, belki Kürt oylarını alır da AKPnin gücünü azaltır diye Kemal Kılıçdaroğlunu devreye soktular. Ancak, anladılar ki Kemal Kılıçdaroğlu da bir varlık gösteremeyecek.
Şunun şurasında seçime sadece üç ay var. Ve maalesef görünen o ki ciddi bir şeyler yapılmazsa bu sefer de AKP iktidarı kazanacak. Eeee, ne yapmak lazım? Ne yapılması lazım geldiyse onlar yapılıyor şimdi ama, çare yok. Atı alan çoktan Üsküdarı geçti.
Aslında tutuklanan gazeteciler, gündelik yaşam mücadelesiyle didişen halkın umurunda değil. Çoğunluk neler olup bittiğini dahi bilmiyor bu ülkede. İnanmayan araştırsın. Sorun bu halka, kaç tanesi Tuncay Özkanı, Mustafa Balbayı, Nedim Şeneri, Ahmet Şıkı tanır? Bırakın tanımayı, kaç tanesi gazete alıp okuyor.
Başbakan, Türk halkına ait bu gerçeği herkesten daha iyi bildiği için çok rahat. AKP de bunu kavradığı icin iktidar. Daha uzun süre de iktidarda kalacak gibi görünüyor. Maalesef derin devlet hala bu gerçekle yüzleşmemekte direnmek istiyor. Güya halk galeyana gelecek, isyan bayrağını çekecek, “özgürlük istiyoruz” diye meydanalara dökülecek. Türk halkını tanımıyor bunlar. Türk halkının böyle bir motivasyonu yok sayın derin devlet mensupları. Bunu kabullenin artık.
Çok enteresan, gözaltı ve protestoların yapıldığı aynı günlerde Başbakan Erzincanda havaalanı açılışı yapıyordu. Gazetelerde yer alan bir resim kayda değer ölçüde etkileyciydi. Başı örtülü orta yaşlarda bir kadın Başbakana sıkı sıkı tutmuş, sarılıyordu. O an aklımdan şunlar geçti. Belki de bu kadının torunları ve torunlarının geçimini sağlamakla sorumlu uzun zamandir işsiz bir oğlu vardi. Bu oğul açılan yeni havalimanına bir şöför ya da hizmet elemanı olarak girmişti. Bu sayede torunlarının kursağına ekmek girecekti. Keza, eğer yeni havalimanında beş yüz kişiye ekmek kapısı açılmış ise bu, aile üyeleriyle birlikte en az iki bin oy demektir.
İşte, Ayşe Teyzenin, Fatma Yengenin, Ahmet Amcanın umurunda olan bu. İş, ekmek. Aynı Ayşe Teyzeye, Fatma Yengeye, Ahmet Amcaya son gözaltıları, tutuklu gazetecileri sorsan ben bilmem diyeceklerdir.Türk halkının gerçeği bu beyler, bayanlar. Bu vatan için illa da bir şeyler yapmak istiyorsak önce gerçekleri görmemiz, halkımızı tanımamız lazım. Yoksa eski Yeşilçam filmleri tarzındaki tezgahlarla devir yürümez. Halkı eğitmeden aydınlatmadan evvel, karınlarını doyurmaya öncelik verilmeli. Hoca bile ne demiş: “Parayı veren, düdüğü çalar”
Bir yanıt bırakın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.