Ben O’nu hep sevdim…

Küçük çok küçük bir çocukken ölen dedem zannederdim kendisini.İlk fotoğrafını, sarı sayfaları bir hayli yıpranmış ve anlam veremediğim bir şekilde gazete kağıdına sarılmış bir kitapta gördüm sevdim… Çok sonraları keşfettim kütüphanenin en üst katının en arkasında duran kitapların. Onlar ki eski kitap kokardı sayfaları o kokuyu sevdim… Babamın kucağında , yatağıma yatırılmak için götürülürken küçük kulağıma fısıldanan masal arası şiirlerde hatırladım O’nu “Giderayak işlerim var bitirilecek, giderayak.Ceylanı kurtardım avcının elinden ama daha baygın yatar ayılamadı.Kopardım portakalı dalından ama kabuğu soyulamadı.Oldum yıldızlarla haşır neşir ama sayısı bir tam sayılamadı…”Sevdim


Biraz daha büyüyünce yemek masası sohbetlerde hep küçük sesle anılan adını duydum sevdim.Anladım dedem olmadığını ama dedem kadar çok sevdim.

Yüreğime dokunan şiirlerini, aşklarını, kadınlarını, hasretlerini kendim okumaya başlayınca daha çok sevdim..Hiç kimseyle paylaşmadım kitaplarını ve hiç kimseyle ne O’nu ne O’nun edebiyatını tartıştım.Gerek duymadım.


Ne yalan söyleyeyim en çok aşkı anlatışını sevdim.En çok O’ndan öğrendim sevdiğini kıskanmasını ve en iyi O öğretti aşkın ayıp olmadığını…Aşık oldukça , aşk acısı çektikçe ve anlatamadıkça derdimi kimselere O’nu daha da çok sevdim.


Bugün 15 ağustos…Ne doğum günü ne de ölüm yıldönümü.Bugün vatandaşlıktan çıkarılışının 55.yıldönümü…Bundan tam 55 yıl önce Adnan Menderes başbakanlığında ki 20. hükümetin bakanlar kurulu kararı ile “Türkiye Cumhuriyeti “ vatandaşlığından çıkarıldı .Hasretlerine hasret katarak yaşadı sonrasını.

Tüm dünya O’nu Türk Şairi olarak kabul etti.Yüzyılın en büyük şairi olarak tarihte ki yerini aldı.Arşivlerin tozlu çekmecesinde saklı vatandaşımız olmadığı.Bugüne kadar pek çok kişi ve kurum tarafından yeniden vatandaşlığa alınması için çaba sarf edildi.Yanılmıyorsam en son Hakkı Ülkü’ydü bu konuda emek gösteren ama yine olmadı..Amacım siyaset yapmak değil ki yapamam zaten.Sadece 15 Ağustos tarihini görünce aklıma geldi.Tıpkı O’nun da dediği gibi ;

Ben, bir insan,
Ben Türk şairi komünist Nazım Hikmet ben,
Tepeden tırnağa iman,
Tepeden tırnağa kavga, hasret ve ümitten ibaret ben…

Related Images: