Kategori: Kent-Yaşam yazıları

Londra, Viyana, Sofya, Belgrad, Üsküp, Prag ve Budapeşte, gitmeyi, sokaklarında yürümeyi, yaşamın içinde olmayı hep arzuladığım bu kentleri doyasıya olmasa bile gezdim, dolaştım ve tadını çıkardım. Ziyaretlerim sırasında hep İzmir’i; Birinci Kordon, Karşıyaka, Güzelyalı ve Küçükyalı sahilindeki cumbalı evleri, Konak’taki eski yapıları düşündüm durdum. Yol, cadde, meydan ve sokak açmak için yıkılan tarihi yapılar gözümün…

Kabak Koyu’nun adını yıllardır duyarım, Kelebekler Vadisi’nin de. Ama gidemedim hiç. Nedenini bilmiyorum, gidemedim; yılların gezginiyim, ayıptır değil mi? Hiç aklıma düşmedi nedense. Kızımız Ezgi Girne Amerikan Üniversitesi’nde eğitim görüyor, hem de çalışıyor. Yıllık izin yakalamış, “Tatili birlikte yapalım ama Kabak Koyu’nda” diye ısrar edince Ayşe ile birlikte harıl harıl Kabak Koyu’nda nerede kalırız diye…

Hayalimde hep üç şehir vardı gitmek istediğim; Viyana, Prag ve Budapeşte. 2015 yılında Viyana’yı doya doya gezdik, gazeteci dostumuz İsmail sayesinde. Sonra sıra geldi Prag’a. Yıllardır kamplarda çadır kuran bir gezgin olarak ilk kez hostel deneyimimi Prag’da yaşadım. Meydanları, caddeleri, sokakları tarih kokan bir kent; eski mi eski bir şehir… Prag’a gitmeye karar verdim, otel…

2000 yılında Yunan hükümetinin verdiği iki günlük vize ile ilk kez Çeşme’den Sakız Adası’na geçiş yapmıştım, hem de davetli olarak. Konak ve Sakız belediyeleri arasında “Ege’de Barış ve Dostluk Bisiklet Turu” adı altında düzenlenen etkinliğe katılmıştım. Giderken yanımda bir beyaz güvercin bir de zeytin ağacı götürmüştüm. Beyaz güvercini belediye başkanıyla birlikte uçurmuştuk, zeytin ağacını da…

Sessiz ve sakin sokaklarından geçiyoruz, ayakta kalan eski yapıları hüzünle izliyoruz, Arnavut kaldırımlı taşlardan yürüyoruz. Sivrihisar’ı geride bırakarak İzmir’e dönüyoruz, ama aklımız Gordion Antik Kenti’nde… Yıllarca Ankara’ya gidip geldim karayoluyla, her seferinde Polatlı civarında o sarı renkli işaret levhasına gözüm çarpardı. İlgimi çeker, ama direksiyonu nedense kırmazdım levhaya doğru… Geçtiğimiz hafta yolumuz yine Ankara’ya düştü,…

Canınız İsviçre Alpleri’ne gidip kayak yapmak istese, öncelikle bir pasaportunuz olacak. Pasaportunuz yoksa çıkartmak için yüzlerce lira ödemeniz gerekecek. Yeşil değilse, vize peşinde koşturacaksınız, yine yüzlerce Euro ödeyeceksiniz. Bir tur firması ile anlaşma yapacak, cüzdanınız boşalacak, nihayet hedefinize ulaşacaksınız. İş bununla kalmıyor tabii. Daha kayak takımı satın alacak veya kiralayacaksınız. Belki çok keyif alacaksınız ama…

Fotoğraflar: Atilla Özdemir Tarihi Kemeraltı Çarşısı’nda kaybolmaya yüz tutmuş meslekleri devam ettirmeye çalışan son ustalarla söyleşmek ve fotoğraf çekmek amacıyla fotoğraf sanatçısı Atilla Özdemir ile Altınpark’taki tarihi fırında buluştuk. Kalaycılar, hallaçlar, bileyiciler, lehimciler, tenekeciler, akşam olunca kapının önünden geçen bozacılar, tahin pekmezciler, aşureciler, sokak sütçüleri, yağ satıcıları, pamuk helvacılar, macuncular, kızarmış ayva satıcıları. Gözümün önünden…

Bu yıl da Ayvalık Ticaret Odası’nın davetlisi olarak 13. Uluslarası Ayvalık Hasat Günleri’ne katıldım. Kendi aracımla sabah erkenden yola koyuldum. Bergama sapağını döndükten sonra Ovacık Köyü’ne yaklaştığımda içim sızladı. Altın madeni işini bitirmiş, devasa boyutta bir delik açmış, laf olsun diye de çevresine zeytin fidanları dikmiş. Ağaçlar boy atmış, büyümüş ama kocaman çukur ne olacak,…