Kategori: Gürol Tonbul

Narlıdere’deki Güzel Sanatlar Fakültesi -yine bir yalanla- Buca’ya taşınmak isteniyor. Neymiş efendim, bina depreme dayanıklı değilmiş… Ne yalan söyleyeyim; yıllar sonra sanata ve sanatçıya gösterilen bu duyarlık doğrusu gözlerimi yaşarttı. Uzun zamandır fay hattındaki binada eğitim verilmiş, kimsenin haberi bile olmamış. Ama günlerden bir gün, birdenbire duyarlı birilerinin aklına gelmiş Narlıdere’deki bina ve “Acaba, yarının…

Bizden Masallar / Nohut Oğlan ve Bizden Masallar / Şahmeran’ı proje haline getirip yönetirken anlatıcı Sıla Topçam ve müziklerine can katan İsmail Başışık’la birlikte amacımız aynıydı: Her köy ve bucaktaki okullara gitmek ve cezaevlerindeki kader mahkumlarıyla buluşmak…Ve onların dilinden, sesinden bir masal, bir oyun götürmek… Böylece, bir yandan tiyatro seyretmemiş çocuklara küçük bir katkı sağlamayı…

Benim nâçiz vücudum bir gün elbet toprak olacaktır. Fakat Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır.” M. Kemal Atatürk 29 Ekim 1923 akşamı ilan edildi Cumhuriyet. “Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir” anlayışındaki devlet yönetimi yürürlüğe girdiğinde, demokrasiye giden aydınlık bir yolun başlangıcındaydı savaş yorgunu ülke. Çağdaşlaşmayı amaçlayan büyük devrimlerin yapıldığı bu dönemde, “fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür”…

Uçaktaydım. Sıkıntılı bir yolculuktu. Rüzgârın, çelik kuşla dalga geçtiği, onu ara sıra savurduğu bir yolculuk. İçim dışıma çıktı. Neyse, sağ salim indik alana. “Dikkat, kaptanınız konuşuyor. Uçağımızın alanına başka bir uçak girdiği için beklemedeyiz.” Burada da park sorunu var demek ki, diye düşündüm. Arka sıralardan kadının biri bağırdı aniden; “Daha ne kadar bekleyeceğiz? İzmir’den gelen…

1971 Mart’ı ve 1980 Eylül’ü tam anlamıyla hazandı efsanelerin ve gizemli hikâyelerin her an yaşandığı bu ülke için. Kör topal ilerleyen demokrasinin her on yılda bir geri gelen darbesi yaşam uçurtmalarının ipini kesivermişti o yıllarda. Ülke çeşitli çalkantılardan geçmiş, darbenin postal izleri, güzel günlere inanan sanatçıları, aydınları ve bilim insanlarını -genç yaşlı demeden- ölüme yakın…

Güneş sarı solgun haliyle kucaklarken doğayı, bir mozaik sergisinin tam ortasında buluverdim kendimi. Seferihisar-Sığacık La Dude Art Cafe’nin çölde bir vahayı andıran güzel ve adı gibi dost ortamında renkli cam parçacıklarının büyük bir emekle yan yana getirilmesinin yarattığı görsel zenginliğe bıraktım kendimi. Mozaika Grubu’nun açtığı ilk karma sergi La Dude Art Cafe ortamını daha da…

Harput’a veda etmiştik. Efsaneler yanımızda dolaşıyor, yaşadığımız komik bir durumu anlatıp gülüyorduk durmadan. Neşemiz tam gaz giderken ekibin güler yüzlü bayanı, “Çok özür dilerim” dedi şoför Atakan Bey’e, “Telefonu unutmuşum oturduğumuz yerde”. Atakan Bey’e ricacı gözlerle baktık. O, hiç gocunmadı, yüksünmedi, uygun bir yer buldu, vurdu minibüsü dik yokuşa. Minibüsün içinde bekliyoruz. Bir arkadaşımın gözü…

İzmir Devlet Tiyatrosu’nda oynamakta olduğum Nora oyunu ekibi Aydın – Muğla – Denizli turnesi için yağmurun bereketiyle koyuldu yola. Yol boyu otobüsümüzün şoförü Hüseyin’in yüzü asık, hiç gülmüyor desem yeridir, ama muavin Sedat çok güler yüzlü. Bazen bir çiçeğe, hayali bir varlığa bile gülümsediğini düşünüyor insan. Antik Çağ’ın Tralleis’i Aydın ili yol boyu dizilen bağı…

(Bir masalın başlangıcında söylenen o ünlü tekerleme gelir aklıma bir romanı, bir öyküyü, bir şiiri okurken: “Yıllar yıllar önce, evvel zaman içinde kalbur saman içinde…” İşte edebiyat ürünlerinin sözcükleriyle tanışmam da o kadar eski. 14 yaşındaydım, kompozisyon yazma yarışmasında ‘Buğulu Kahve’ öyküsünü kaleme almıştım, ödül verdiler. O ödülden midir bilinmez ama tiyatroya başladığım ilk hevesten…