Kategori: Semra Yeşil

Aralık ayının son pazar günü Aydın’ın Işıklı köyünde deve güreşleri düzenlenmiş. O gün sağanak yağmur beklenmesine karşın hem fotoğraf çekmek, hem de ilginç bir kültür ile tanışmak üzere sabahın erken saatinde çıkıyoruz yola. Yolculuk boyunca yağan yağmur nedeniyle güreşlerin ertelenmiş olabileceğini düşünmemize karşın köye ulaştığımızda yağmur diniyor. Hatta bir süre sonra hava günlük güneşlik oluyor.…

Bu yıl Kurban Bayramı öncesinde “İki arada bir derede kaldım” desem yeridir. Bir yanda ailem ile bayramlaşma arzum, diğer yanda gezgin ruhumun dürtüklemesi, bir de gerdan tatlısı yapma sözüm son günlere kadar kararsız kalmama neden oldu. Ama sonunda formülü buldum. Tatili ikiye böldüm. Bayramın birinci günü ailem ile bayramlaştıktan sonra “Tatlıyı da bayram sonrasında yaparız”…

Uzun bir Kurban Bayramı tatili var önümüzde. Turizmciler çoktan kampanya duyurularına başladılar. Özellikle çalışanlar için bayramlar bir yerlere gitmek ve dinlenmek için iyi bir fırsat. Büyüklere el öpmeye gitmek ya da misafir karşılamak oldukça zor geliyor artık. Bizler eski bayramların tadını çok iyi bilsek de yoğun çalışma yaşamlarımız nedeniyle bayramlara hep tatil gözüyle bakar olduk.…

Halamların oturduğu Rum evinin neredeyse salon büyüklüğündeki yatak odasına parmaklarımın ucuna basarak girer girmez sanki onu bana emanet etmek için bekliyorlarmış gibi birden herkes dışarı çıkmış, bebekle yalnız kalmıştım. Bu durum bana “Artık bir abla oldum” duygusunu verse de ona biraz daha yakından bakmak için yatağın yanına geldiğimde, etine bir şey batmış gibi ağlamaya başlayan…

Bodrum ile tanışıklığımız Gümbet’te çadırda kamp yapılan dönemlerde başlıyor. Az sayıda bungalow da bulunan Dolphin Kamping’de kaldığımız zaman boyunca sabah gözümüzü açar açmaz denize girer, mayomuzu gün boyu üzerimizden çıkarmadan günü geçirirdik. “İşte budur” diye düşündüğüm tatiller belleğimde öyle hoş tatlar bırakmış ki, bazen “Keşke Bodrum’da sürekli yaşayabilsem” diye düşündüğüm olmuştur. Sonraki yıllarda içimdeki gezgin…

Bir zamanlar İzmir’in vazgeçilmez güzelliklerinden biri olan troleybüslerin benim yaşamımdaki yerinin ne kadar önemli olduğunu bu yazıyı kurgulamaya başladığımda bir kez daha anladım. Dinlediklerim ile anılarımı bir araya getirince de yazı kendiliğinden oluşuverdi. Tanışıklığımız, hayata gözümü açtığım evin troleybüs deposunun yanındaki sokakta olması ile başlar. Anımsayabildiğim en eski görüntülerden biri ise hava lojmanları karşısındaki duraktan…

Aylık raporları değerlendirmek üzere odasına gittiğimde hınzırca bir gülümseme ile “Selluka nedir bilir misin?” diye sordu. “Biliyorum” dediğimde biraz daha gülümseyerek “Söyle bakalım, neymiş?” dedi. “Çok güzel kokan bir çiçektir” diye yanıtladığımda gülümsemesi şaşkınlığa döndü. “Alsancak’ta bir kasabın adını söyleyeceğini sanıyordum” derken haksız da sayılmazdı. Bu soruya İzmir’de yaşayan pek çok kişi o yanıtı verirdi.…

Merhaba… Bundan sonra sizlerle bu köşede buluşacağız. Bunun, akşam serinliğinde sahilde bir arkadaşınız ile çaylarınızı yudumlarken yaptığınız sohbet tadında olmasını diliyorum… İzmir’de özellikle yaz günlerinde akşam serinliğinin çıkması özlemle beklenir. Umarım siz de yazılarımı aynı şekilde beklersiniz… Gün boyu sıcaktan kapının önüne bile çıkmaya çekinen İzmirliler, güneş biraz çekilip, hafif bir serinlik çıkmaya görsün, hemen…