Kütahya’da kışlar hayli uzun sürer… O gün kar yağışlı bir gündü ve böbrek ağrısı beni yakaladı. Doktor Yener ağabeyimin referansı ile Kütahya Devlet Hastanesi Bevliye Servisine gittim, muayene oldum. Üç gün yatıp taburcu olduğum hastanede sağlık kontrolünden de geçtim.
Böbreklerimden kum döktüğüm saptandı ve hekimlerin önerisiyle ilaçla tedaviye başladım. Üç gün kaldığım hastane odasında iki kişi yatıyorduk. Diğer yatakta 76 yaşındaki İsmail Amca kalıyor, prostat rahatsızlığı nedeniyle tedavi görüyordu.
Üç günlük oda arkadaşlığımda İsmail Amcadan neler öğrendim neler. İsmail Amca bir Kurtuluş Savaşı gazisiydi. Ancak İstiklal Madalyası yoktu. “Neden Madalyan yok İsmail Amca? diye sorduğumda verdiği cevap gözlerimi yaşarttı:
“Evladım, biz cephelerde vatan için düşmanla çarpıştık. Irz ve namusumuzu korumak için mücadele verdik. Eğer devletimizin gazilik beratını alsaydım maaşa bağlanacaktım… Benim vatan ve namus inancıma ters. Eğer o maaşı alırsam öbür tarafta hesabını veremem.
Gözlerimden yaşlar boşandı o an. Birinci Dünya Savaşında annemin babası kutsal şehir Medinenin savunmasında İngilizlere ve arkadan vuran Araplara karşı mücadele eden, Fahrettin Paşa komutasında görev yapmıştı. Peygamber efendimizin mübarek kabirlerini bekleyen son 115 Türk askerinden biriydi.
Benim dedem de gaziydi, ama maaş almayı ret ettiği için onun da madalyası yoktu… Kütahya’da hastane arkadaşım İsmail Amca’nın bir başka özelliğini de tesadüfen öğrendim. İsmail Amca Kültürparktaki Paraşüt Kulesinin inşaatında işçi olarak çalışmış… Hem de üç otuz paraya, karın tokluğuna… İsmail Amcaya emeğinin karşılığını neden alamadığını sordum, cevapladı:
“O yıllar zor yıllardı. İkinci büyük savaşa girmese de ülkemiz perişandı. İnsanlar fakirdi. İnsanlar birçok yerin yeniden imarında imece usulü çalıştı ya da çalıştırıldı. İzmir Fuarındaki paraşüt kulesi de böyle yapıldı. Sırtımla paraşüt kulesinin inşaatının üst katlarına çıkardığım kum ve harcın izi var.”
Üç günlük tedavimin ardından İzmir’e döndüğümde ilk işim Kültürparka gidip paraşüt kulesini fotoğraflamak oldu. İzmir Fuarcılık Hizmetleri ve Kültür Sanat İşleri Ticaret AŞnin (İZFAŞ) web sitesinde Paraşüt Kulesi ile ilgili şu bilgiye rastladım:
“Tüm dünyada sadece üç adet olan paraşüt kulelerinden, ikisi yurdumuzda, br diğeri de Rusya’dadır. Türk Hava Kurumuna bağlı olarak işletilen paraşüt kulelerinden biri Ankarada, diğeri de İzmirdedir. 1939 yılında, Kültürpark içerisinde inşa edilen İzmir Paraşüt Kulesi o günden bugüne hala faaldir. Yıl boyu faal olmasına karşın; uygun hava koşullarının oluşmasının beklenmesinden dolayı her gün her saat atlayışa açılmamaktadır.”
İzmire Paraşüt Kulesi yapılış öyküsü de ilginç. İzmir Belediye Başkanı Doktor Behçet Uz, Rusya gezisi sırasında Birinci ve İkinci Dünya Savaşı yıllarında Rus askerlerinin eğitim amacıyla kullanıldığı Paraşüt Kulesi’ni görüyor. Türk Hava Kurumu’ndan İzmir’e de böyle bir kule yapılmasını talep ediyor. Bunun üzerine Türk Hava Kurumu Rusya’ya bir heyet gönderiyor, paraşüt kulesi inceleniyor. Heyetin dönüşünden sonra, İzmire ve Ankara’ya kulelerden iki tane inşa edilmesine karar veriliyor.
Yapımında Kurtuluş Savaşı Gazisi İsmail Amcanın da çalıştığı, 45 metre yükseklikteki paraşüt kulesi de İzmire böyle kazandırılıyor. Bu kule 75 yıldır ayakta, İzmirliler’in hizmetinde. Çevresiyle birlikte Kültürparktaki Paraşüt Kulesi’nin İzmir için çok ayrı bir yeri, anlamı olduğu aşikar
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.