Ancak elektrik kesilmesinden daha vahim bir durumu yaşadık. Kesintinin yaşanmasından sonra “ortadan kaybolan” yetkililer. Şimdi hiç dolandırmadan sormam lazım: Başta Sayın İzmir Valisi olmak üzere acaba “devletlûlarımızın” gözünde biz yurttaşların bir değeri gerçekten var mıdır? Kesintiden yarım saat sonra yayılmaya başlayan dedikoduların paniğini sayın Vali görmedi belki ama ben gördüm! Bir telefonumu kapatmak zorunda kaldım.
EGE TV’nin yayını da olmasaydı, sanırım kentli evine dönmeyecekti Cumartesi gecesi.
Hırsız korkusu, terörist korkusu, sapık korkusu, deprem korkusu hatta Yunanistan saldırısı bile konuşuldu Cumartesi gecesi.
Oysa depremden hemen sonra da yazdım. Sadece olası paniği önlemek adına Vali Köksal, tüm televizyonlara ve özellikle radyolara bir açıklama yapmalıydı. Polis ve belediye araçlarından halkı teskin edici anonslar yapılmalıydı. Polis araçları ana caddeler kadar, ara sokaklardan da geçmeliydi.
İzmir’in “B Planı” yok! Olması için “ders de” alınmıyor. Vali olmasa bile, Valinin onayı ile bir Valilik sözcüsü bile olabilirdi “konuşacak”.
Ne yazık ki kentli ile yöneticilerinin arasındaki iletişim uçurumu çok belli. GEDİZ’İN “kesintinin kaynağı biz değiliz” şeklindeki akıl almaz açıklaması, tüm panik dedikodularının kaynağıydı belki de! Yazık ki bu koskoca kentin “lidersizliği” böyle günlerde ortaya çıkıyor işte. Yazık!
Kabotaj mı dediniz?
Nedir o? Yenir mi, içilir mi yoksa giyilir mi?
1 Temmuz “Kabotaj Bayramı” olarak “geçiyor” bazı takvimlerde. Bir takım törenler, nutuklar falan da oluyor.
Neydi bu “kabotaj”?
Hay Allah!
Şimdi yardımınıza ihtiyacım var. Hazır yazımı da okuduğunuza göre, hemen bir küçük araştırma yapıverin. Kabotaj nedir ve bayram nereden çıkmıştır?
Ancak şunu özellikle belirteyim ki, bu soruların yanıtını veren okurlar arsında “çekiliş” yapılmayacağı gibi “ödül de” verilmeyecektir. Ama değerli zamanlarını ayırıp yanıt gönderenlerin isimlerini burada açıklayıp, teşekkür edeceğim! Bekliyorum millet!
<İşte kitaplar çocuklar!
İZMİR TV’daki yayınımın çocuklar tarafından da izlenmesi beni hem sevindirdi hem de ürküttü. Bu çocukların yaşları 9 ile 15 arasında ve şu andaki MSN’ye kayıtlı sayı 20 civarında. İnanmayacaksınız belki ama bu çocuklar benden “kitap önerisi” istediler. Mutlu oldum ve Konak Kitapevi’nden sevgili dostlarım Nuray ve Oğuz Çınar’ın da yardımlarıyla ortaya bir liste çıktı. İşte kitaplar, umarım bu kitaplar çocuklara aileleri ve sevdikleri tarafından ulaştırılır. Çünkü kitaptan uzak milletler, başka milletlerin sadece kölesi olurlar.
NUTUK (Mustafa Kemal Atatürk), Dede Korkut Öyküleri, Vatan Yahut Silistre (Namık Kemal), Yalnız Efe (Ömer Seyrettin), Sevdalı Bulut (Nazım Hikmet), Küçük Prens (A. de Exupery ), Şeker Portakalı (Jose Mauro de Vasconcelos), 80 Günde Devr-i Alem (Jules Verne), (TUDEM) Babama Kamera Vermeyin (Pelin Güneş), (TUDEM) Ülkenin Renkleri (Nursel Bayram), (KÖK) Geceleri Mızıka Çalan Kedi ( Mustafa Ruhi Şirin), (KÖK) Mavi Rüyalar Gören Çocuk (Mustafa Ruhi Şirin), (KÖK) Sevgi Çiçekleri – Şiir – (Zekeriya Kaya), (KÖK) Sevgili Kuşlar (Aysel Korkut), (KÖK) Bir Şemsiyem Olsa Kuşlardan – Şiir (Mustafa Ruhi Şirin), (KÖK) Aşk Olsun Çocuğum Aşk Olsun (Mustafa Ruhi Şirin), (KÖK) Dünyaya Gülen Adam (Mustafa Ruhi Şirin), (KÖK) Mutlu Kentin Yöneticisi (Emin Özdemir), (BULUT) Ben Mustafa Kemal (Aydoğan Yavaşlı), (BULUT) Ben Kubilay (Aydoğan Yavaşlı), (BULUT) Ben Hasan Tahsin (Aydoğan Yavaşlı), (BULUT) Gençlik Başımda Duman (Aydoğan Yavaşlı), Tatil Çabuk Biter (Aydoğan Yavaşlı), (CAN) Çarli’nin Çikolata Fabrikası (Roald Dahl),
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.