İzmir Büyükşehir Belediyesi Doğal Yaşam Parkı, yerli kuş türlerinin yanı sıra kıtalar arası dolaşıp yılın bazı aylarını İzmir’de geçiren ak pelikan, kırlangıç, İshak Kuşu gibi kuş türleri misafir ediyor. Av baskısının olmaması, su ve ağaç popülasyonundaki çeşitlilik, bölgeyi kuşlar açısından cazip kılıyor.
İzmir Büyükşehir Belediyesi İklim Değişikliği ve Sıfır Atık Dairesi Başkanlığı bünyesinde çalışan Biyolog Ömer Döndüren ile Okyay Bulut, Doğal Yaşam Parkı’na konuk olan kuşları inceledi. Doğal Yaşam Parkı’ndaki kuşlar ile konuk olarak bölgeyi tercih eden canlıları araştıran uzmanlar, Gediz Deltası’nda şu ana kadar 299, Doğal Yaşam Parkı’nda ise 77 göçmen kuş türünün olduğunu belirtti.
Misafir kuşlar yerlilerden çok
Biyolog Ömer Döndüren, pek çok kuş türüne kucak açan ve Ramsar Sözleşmesiyle koruma altına alınan Gediz Deltası içinde bulunan İzmir Doğal Yaşam Parkı’nın canlılar için cazip bir bölge olduğunu söyledi. Döndüren, yaptıkları araştırmada İzmir Doğal Yaşam Parkı’nda görülen 77 kuş türünden 38’inin yerli, 18’inin yaz göçmeni, 17’sinin ise kış göçmeni, dördünün de geçiş türü olduğunu belirtti. Bunun ilginç bir durum olduğuna dikkat çeken Ömer Döndüren, “Burası hayvanat bahçesi ve burada olan kuş türlerinden daha fazla kuş türü dışardan gelip burayı kullanıyor. Bu pek görülen bir şey değil” dedi.
Biyolog Döndüren şu bilgileri paylaştı: “Burada egzotik ağaç türleri var. Bir kısmı meyveli ağaçlar. Bunlar da kuşlar için besin kaynağı oluşturuyor. Daha çok fırsatçı kuşlar dediğimiz kargalar, kumrular, serçeler, gümüş martılar için uygun beslenme alanı. Ayrıca ağaç varlığı olduğu için yuva da yapabiliyorlar. Burada yaşayan kuşlar dışında diğer canlılara da yiyecek veriliyor. Bunlara ortak oluyorlar. Onlar için bulunmaz bir bölge. Yine Doğal Yaşam Parkı bu kuş türleri için güvenli alan. Burada av baskısı yok. Yırtıcılar gelemiyor. İçerde sucul canlıların olduğu göletler var. Balık ve kurbağalar var. Yalıçapkını bile gelip burada balık avlıyor.”
Leylek sayısında azalma var
Doğal Yaşam Parkı ve Sasalı bölgesinde üç leylek yuvasının bulunduğu, yıllar içinde yalnızca bir aktif leylek yuvasının kaldığına dikkat çeken Ömer Döndüren, “Elektrik direklerinin üzerindeki yuvalar bozulduğu için leylek sayısı gün geçtikçe azalıyor. En büyük sorun bu. Tarım desenindeki değişiklik de etkili. 1990’lı yıllara kadar burada yoğun bir çeltik tarımı yapılıyordu. Çeltik demek su demek. Çeltik leyleğin en sevdiği çayır habitatı. Sonra çeltikten pamuğa dönüldü. Pamuk tarlaları ise leyleğin beslenmesi için pek de uygun alanlar değil. Çünkü orada zaten tarım ilacı kullanımı var. Su yok. Genel olarak bir kuraklık yaşıyoruz. Leylek popülasyonundaki azalma daha çok habitatla ilişkili” dedi.