İzmirli hayırsever Aynur Güzel Tunçsiper, babası merhum Abdulhadi Güzel’in vefatından sonra geride kalan yaklaşık üç bin kitap, tarihi belge ve tablolarını Ege Üniversitesi Türk Dünyası Araştırmaları Enstitüsü’ne bağışladı. Enstitü Müdürü Prof. Dr. Nadim Macit, Abdulhadi Güzel’in bağışlanan kitap ve belgelerinin önemli bir kaynak oluşturduğunu, öğrenciler için yararlı olacağını söyledi.
Prof. Dr. Macit, bağışın içeriğine ilişkin şu bilgileri verdi: “Geçtiğimiz ay vefat eden Abdulhadi Güzel, Cumhuriyetin yetiştirdiği değerli diplomatlardan biri olarak Bağdat, Trablusgarp, Şam, Filistin gibi bölgelerde devlet hizmetinde bulunmuş değerli bir şahsiyettir. Çok yönlü ve araştırmacı bir kimliğe sahip olan Abdulhadi Güzel’in zengin kitap ve tarihî belge arşivi bir ömürlük kültür birikimini adeta gözler önüne sermektedir. Güzel’in yaklaşık üç bin kitaba sahip olan kütüphanesi sosyal bilimlerin birçok şubesinden eşsiz eseri bünyesinde bulunduruyor. Türkoloji, tarih ve edebiyata özel bir ilgisinin olduğu anlaşılan Güzel’in kütüphanesinde günümüzde baskısı bulunmayan çok sayıda eseri görmek mümkündür. Abdulhadi Güzel’in iyi derecede Arapça ve İngilizce bilmesi kütüphanesinde bu dillerde eserlerin ve sözlüklerin bulunmasına neden olmuştur. Bağışlar arasında Atatürk başta olmak üzere Türk siyasi ve kültür tarihinin önemli değerlerinin yansıtıldığı değerli tablo ve işlemeler de bulunmaktadır” dedi.
Kütüphane bir referans merkezi
Türk Dünyası Araştırmaları Enstitüsü Kütüphanesi’nin özellikle yakın dönemde yenilenen ve genişleyen fiziki imkânlarına dikkati çeken Prof. Dr. Nadim Macit, “Sadece İzmir’in değil ülkemizin en önemli Türkoloji merkezlerinden biri olan enstitümüzün gelişimi noktasında bu kitap ve tablo bağışının ön hazırlıkları, planlaması ve uygulaması önemli bir çalışma olmuştur. Maddi ve manevi bakından oldukça büyük olan bu bağış, kütüphanemizin gelişime sağladığı katkı yanında kültür ve akademi çevrelerinde Enstitümüze duyulan güveni de ortaya koymaktadır” dedi.
Bağışı yapan Tunçsiper de babasının kitaplarının, günlüklerinin ve tablolarının gelecek nesillere kaynak ve rehber olmasını, öğrencilere katkıda bulunmayı istediklerini belirtti. “Babam kız çocuklarının okumasını çok isterdi” diyen Tunçsiper babasının bu konuda yaşadığı bir anıyı da paylaştı. Tunçsiper, “Köyde eğitim verirken, ahırdan bozma bir okul varmış, onların fotoğrafları var. Okul açılıyor, öğrenciler geliyor. Babam bakıyor ki bir tane bile kız öğrenci yok. Muhtara soruyor: ‘Kızlar nerede?’ Kızlar o zamanlar ya işte, ya evde ya da tarlada çalışıyor. Babam bu duruma çok kızıyor ve ‘okulu kapattım’ diyor. Sonra köydeki bütün evlerin kapısını çalıyor. Okul çağına gelmiş bütün kızların okuması gerektiğini söylüyor. Hepsini yarın okulda görmek istediğini yoksa okulu açmayacağını söylüyor. Sonra kızların okula başlamasına vesile oluyor. Hatta o dağlık köyünde ilk izci grubunu, güreş takımını kuruyor” diye konuştu.