Gün gelir bir sürü şey
Zoruna gitmeye başlar gerçeğin
Yenilgiler de biriktirir ilenç de
kentlerin sarı gözeneklerinde
Zoruna gitmeye başlar gerçeğin? (*)
Zoruma gidiyor gerçek. Ağla gözlerim ağla, yağ yüreğime usul usul yağmur.
Niyetim karamsarlık, umutsuzluk yaymak değil, sen yağmana devam et usul usul, bana bakma.
Karar karara bildiğin kadar gökyüzü, gürle istersen.
Çak şimşeklerini, yağdır üstüme…
Özlemişim zaten nicedir sesini, gök gürültülerini…
Onca yaşanan acılarla sessiz çığlıklardan yorulmuşum.
Göz gözü görmeyen sisini, bulutunu özlemişim.
Gizle beni, hani sanki hiç korkmuyormuşum, hani hiç aldırmıyor muşum gibi, kirli sarı irin irin içime akan akan gerçeklerinden bu hayatın…
Gizle beni, sar, sarmala…
Yağ yağmur sırtımdaki bu ağırlığı, yüreğimdeki bu acıları al götür ummana savur.
Sonra birden bire güneş açsın, sonra birden bire hafiflesin yüreğim.
Yeniden saçlarına gül takmış kadınlar yapayım.
Yemyeşil dallarda cıvıldaşan rengarenk kuşlar yapayım.
Birden bire neşe saçayım evrene…
*Cemal Süreya
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.