Çocukluğumda her gün sütsan yemek ayrıcalığını yaşardım.
Sütsan bir margarin büyüklüğünde idi.
Basmanede evimizin önünden Sütsan dondurma diye bağırarak beyaz önlüklü, beyaz külahlı, beyaz el arabalı Sütsan’cı geçerdi.
Babamın görevi nedeniyle başka şehirlere gittiğimiz için tatillerde İzmire gelirdik.
Ben ve kardeşim Sütsanın peşindeydik.
1972’de Kültürparkın yanındaki boş arazi otogardı.
İstanbula giderken iki elimizde de Sütsan vardı.
Seneler sonra İzmire dönünce Sütsanı bulamadık.
Kimse Sütsanı bilmiyordu.
Sütsan belki de teknolojiye yenik düştü, başka nedenlerden dolayı üretimden kaldırıldı.
Sütsanın tadını hiçbir dondurma ile kıyaslayamam.
Yeniden üretilse alıcısı çok olacaktır.
En başta ben olacağım.
 |
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.