Ben şimdi biraz…

Ben şimdi biraz sessizim. En derin yaraların tam ortasında. Beni yetiştiren değerlerin bir avuç çapulcu tarafından yok edilişine şahit ve tüm bu tanıklığımın ortasında yaralı. Ağzımı açıp konuşmak istediğim o her isyan anında, karanlık kaba bir el tarafından susturulacağımı biliyorum. Zavallı elit azınlık olarak etiketlendirildiğimden bu yana küskünüm bu ülkeye. Sessizliğim küskünlüğümden geliyor.

Ben şimdi biraz sağırım. En feci, en ayıp, en yalan, en can sıkıcı, en iki yüzlü sesleri duymamak için kulaklarımı tıkamak zorunda kaldım. Yalanlarına ortak olanlardan olmamak için. Her şeyin demokrasi ve özgürlük için yapıldığını söyleyenlerin geleceğe dair teorilerini işitmemek için duymuyorum. Onların onlarca yıllık iki yüzlülüklerini bir kez daha duymamak için ben şimdi biraz daha sağırım. Sağırlığım küskünlüğümden geliyor.

Ben şimdi biraz körüm. Çocukların gözlerine bakmamak için. Bende onlar gibi ışıldardım çok eskiden. Umut dolu ve kocaman bir yüreğim vardı. Sevdiğim, inandığım değerlerim. Şimdilerde biliyorum ki baksam da bakmasam da ışıldamıyor bu dünya. Körlüğüm küskünlüğümden geliyor.

Ben şimdi biraz …

Ben şimdi çokça utanıyorum. Aylardan temmuz geldi mi, temmuzun ilk günleri oldu mu en çok görünmez olmak istiyorum. İrticanın bir şehrin ortasında bağıra bağıra yürüyüşü aklıma düşüyor. Hafızamı kazıyıp yok etmek istesem de o görüntüleri, yapamıyorum. Irkçı, şeriatçı o arsız suratlar geçiyor yollardan yeniden kollarını sallayarak. Yobaz beyinlere verilen ödünlerin, cibiliyetsiz iktidarların, rejimi korumanın ne anlama geldiğini kavrayamayan sakat düşüncelerin ürünü olarak kol geziyorlar Sivas sokaklarında.


İnsan yandığında en çok neresi acır diye düşünüyorum, en önce neresi acır mesela ve bir insan yandığında bir başka insanın yüreği neden bu kadar acır, ve o acı neden hiç geçmez kalbin sol yarasından, neden kanarsın bu kadar çok?

Ben şimdi biraz yeniden ağlamak istiyorum. Utanarak haykırarak ağlamak istiyorum. O güzel insanların yokluğunda onlar için hiç bir şey yapamamış olduğumuz için, yeni bir çiçek yetiştiremediğimiz için, beyaz saçlı kısa boylu güzel yürekli adamın sözlerini doğrulayıp aptallıklarımıza aptallık kattığımız ve giderek daha fazla zihin fukarası olduğumuz için. Ben şimdi biraz uzaklaşmak istiyorum.

“Yangın yerinde yaşamak zormuş Metin Altıok… İnsan gibi yaşamak çok daha zormuş” dediğim için körlüğü, sağırlığı, dilsizliği tercih ettim. Ben şimdi biraz sizin için türküler söylemek istiyorum, bir parça gözyaşı eşliğinde yangın yeri sonrası yüreğimi azıcık sakinleştirmek için…

Related Images: