Nihayet bayramı yaşadık; büyüklerin ellerinden küçüklerin gözlerinden öpüldü.
Ama Balıkesir’in İzmir’e en yakın beldesi Altınova’da yaşananlar; çeyrek asırdır terörle boğuşan ama şehirlerinde birbirini boğazlamayan Türkiye insanlarının, bir kıvılcımla yorganı yakabilme riskini ortaya koydu.
Bu olay, geleneklerinde “kardeşlik ve barışma” olan bayramın ilk gününde oldu.
Gerginlik hala sürüyor.
Ve üstüne Şemdinli’de yaşanan terörist saldırı sonucu (bu satırlar yazıldığı zaman itibarıyla) 15 evladımızın şehit edilmesi eklendi.
Teröristler bu kez, ağır silahlarla daha önce iki kez daha saldırdığı yere saldırarak ABD topraklarına, yani Kuzey Irak’a kaçtılar.
3 saldırıda verdiğimiz toplam şehit sayısı 43’ü buldu.
Yaralılarımız da kim bilir belki onlarca.
Ama devlet olarak GATA ayarında bir hastaneyi neden kuramayız da; Hakkari’de yaralanan Mehmet’lerimizi Ankara’lara taşırız?
Burada bu tip büyük hastaneler kurabilmek için, siyasetçi ya da zengin çocuklarının bölgede askerlik mi yapması gerek illaki?
Altınova ve Şemdinli…
Bu iki olay birlikte değerlendirildiğinde; tam da terör örgütünün istediği şey olan, “düşmanlık ikliminin şehirlere taşınması” tehdidi bir kez daha Türkiye’nin önüne konuldu.
Sınır ötesi harekât tezkeresinin görüşüleceği bir gündemde oluyordu tüm bunlar…
Anlaşılan küresel krizin sonuçlarıyla boğuşan ABD; bu haliyle bile “uyumamayı” sürdürüyordu.
***
Ayrıştırma, bölme ve parçalama uzmanı ABD’nin “krizi aşma oylamaları”nı dakikalarca gündeme getiren bazı televizyonlar; 15 şehidimize ancak o kadar zaman ayırabildiler.
Evlerine ateş düşen ailelerin tepkileri ve üzüntülerinin; Wall Street yatırımcılarının kriz tepkileri kadar değer bulup haberleştirileceği konusunda endişeliyim.
Borsanın düşüş ve yükselişini gösteren oklar; dolar ve euronun durumunu gösteren rakamların dünya için anlattığı çok şey var…
İnsanların yaşamını doğrudan etkiliyor, tüm bunlar.
Kabul ediyorum.
Ama giden Mehmetlerimizin önemsenmesi ve değerli görülmesi için “piyasalaşma” mı gerekiyor?
Terör ne zamandır, her gün iki üç “Mehmedimiz”i yüreğimizden koparırken; gazetelerde ilk sayfadan haber bile yapmayanlar…
Şehit haberlerini televizyonda izlemeye bile tahammülü olmayıp, döviz bürosu önünde yarım gününü geçirenler…
Altınova’da adam öldüren serseriye, “oy” adına sahip çıkmaya çalışan sözüm ona Demokratik Toplum Partisi’nin “ayna”sı milletvekilleri!…
“Ateşe benzinle yaklaşma” sorumsuzluğunuzdan vazgeçmeyen sizler…
Yerel seçimler öncesinde, illerin, ilçelerin ve beldelerin belediye başkanlarının belirlenmesinden başka bir şey düşünemeyenler…
Sözüm size…
İnsanlığınızı hatırlamanız için, “Düşen Mehmetler Borsası” mı kurmalıyız?
Sizin hepsi ana kuzusu olan bu çocukları önemsemeniz için; televizyon ekranlarının sağ alt köşesine oklar mı koymalıyız biz?
“Tabut” biçiminde hisse senetleri mi uydurmalıyız, “değer” olabilmek için?…
“Kefen”den tahviller mi basmalıyız yoksa?
Bu çocuklar olmasa ya da ölmeseler; siz ne borsalarınızda ne de yatırımlarınız olan kuruluşlarınızda karlarınıza kar katabilirsiniz.
Hepinize insan gibi geçireceğiniz haftalar dilerim!
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.