Dolayısıyla en zor alınandır…
Yaşamadan tadamayız, anlayamayız.
Herkese sergileyemeyiz.
Genimizde, ruhumuzda yoksa hissedemeyiz.
Oysa…
En değerlidir; sevginin, güvenin insanı insan yapan duyguların lideridir.
Vefa…
***
Kelime karşılığı; sevgiyi sürdürme, sevgi bağlılığıdır.
Görülen, gösterilen iyilikleri unutmamaktır.
Bazılarının asla sahip olamayacağı erdem; bazı kimselerin beynine giremeyeceği kavramdır…
Sonradan kazanılamayan, öğrenilemeyen ‘has’ özelliktir.
Vefalı olmak…
***
Bir gülümseme kadar olsa ilgi görmüşsen…
Bir rütbe, nişan takmış, unvan kazanmışsan…
Kader çizgin, birilerinin varlığıyla renklenmiş, zenginleşmişse;
Ne büyüklüktür, kantarlara sığmaz…
Vefa göstermek.
***
İzmir’in dünyaya açılan penceresi fuarımızın beş kapısından biri.
Lozan… Meydanıyla en tanınmış, kapısıyla en geniş, İEF’nin tören alanı.
Bu kapının üzerindeki büyük panoda kentine, kentlisine mesajıyla gülümseyen bir ‘İzmir sevdalısının’ resmi var.
Nedense, dört yıldır yenilenemeyen..
Ne yazık ki; yağmurun suyu, güneşin yakıcılığıyla silinme noktasında.
Onu görenler konuşuyor:
Vefayı…
Vefalı olmayı…
Vefa göstermeyi…
Bir yanıt bırakın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.