Bir gün televizyondaki bir programda şiir yarışması vardı. Herkes oraya e-mail atıyordu. Programı sunan kişiler program başlamadan önce şiirleri okuyorlardı. Programın sonunda 1, 2. ve 3.olanı söylüyorlardı. Bir de gelen e-mailleri okuyorlardı. Bazı e-maillerde, Merhaba, ben de şiir yarışmasına katılmak isterdim ama şiir bana Çin işkencesi gibi geliyor yazıyordu. Buna biraz üzüldüm, çünkü şiir yazmayı herkes başarabilir. Tabii başaramayan çocukların birçok kez denemeleri lazım
Peki, sizin içinizden şiiri sevmeyin var mı? Varsa denemeniz gereklidir.
Biz Ürkmez Doğanbeye gitmiştik tatilde. Orada dedemler oturuyor. Bir akşam dedemin çalıştığı derneğin gösterisi vardı. Biz ve babaannem beraberce gittik. Dedem sonlara doğru benim için yazdığı şiiri okudu. Ben çok sevindim. Sonra teşekkür ettim. O akşam bize iki şair yatmaya gelmişti. Hem gece hem de sabahleyin çok güzel konuştuk. TRTde çalışan şair amca, benimle programı için röportaj yapmak istediğini söyledi. Bir gün şiir ve kitap üzerine konuşacağız onunla.
Aslında dedem de şair sayılır. Ben doğduğumda da Ekim Tomurcuğu isimli bir şiir yazmıştı. Yazlıktaki evde asılı duruyor. Baş harfleri benim ismimin harflerinden oluşuyor.
Babam da çok güzel şiir yazar. Ama çok çalıştığı için bazen zaman bulamıyor.
Şimdi size son yazdığım şiiri yazacağım.
***
Kuş
Kuş senin renklerin ne güzel,
Seslerin cıvıl cıvıl,
Etraf her gün seni dinliyor,
Minik kuş
Senin renklerin en güzeli,
Sesine doyum olmaz,
İyi ki varsın,
Minik kuş
Artık uçma zamanı,
Herkes seni bekliyor,
Haydi, uç görevin başlıyor,
Minik kuş
22 Ağustos 2007
Bir yanıt bırakın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.