Ben hariç!
Çünkü Ulusal Egemenlik kavramının beyinlerde ve yüreklerde coşması gereken bugünün, adeta çocuk kreşi mezuniyet gününe çevrilmesinden hoşlanmıyorum. Hele bu en büyük bayram günü çocukların sinsice “kullanılmasına” fena öfke duyuyorum. Ve bunu bir 23 Nisan gün daha tüm hücrelerimle haykırıyorum. Bu haykırışımın nasıl yankılanacağı da zerre kadar umurumda değil!
Bugün 23 Nisan 2007!
Tam 87 yıl önce bugün 23 Nisan 1920’de Ankara’da büyük bir amaç ve inançla üstelik “ya istiklal ya ölüm” parolasıyla açılan Türkiye Büyük Millet Meclisi ruhunu 87 yıl sonra yeniden hissedebiliyor muyuz?
Vekâlet verdiğimiz vekillerin, vekâlet şartlarına ne kadar uyduğunu denetleyebiliyor muyuz?
İlk Meclis’in o fedakâr sakinlerini bugün ne kadar tanıyor, biliyor ve hatırlıyoruz?
Biricik önderimiz, ebedi şef Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün o eşsiz öngörüsüyle bugünü “armağan” ettiği çocuklarımızı ne kadar önemsiyoruz?
Çocuklarımızın şen şakrak yaşayacakları bugünden sonra, onların gelecekleri için ne kadar içten çabaladığımızı sorgulamamız gerekmiyor mu?
Bugün 23 Nisan 2007 Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı!
Ulusal egemenlik özeleştirinizi yapmanız dileğiyle çoluk çocuk tüm hepinizin bayramı kutlu olsun!
Emperyalist oyun ve tuzaklar ne kadar kirli olursa olsun, tüm Cumhuriyet karşıtlarına inat bugün her yerde ve her an haykırın:
EGEMENLİK KAYITSIZ ŞARTSIZ ULUSUNDUR!
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.