Kategori: Kent-Yaşam yazıları

Aralarında birkaç kilometre mesafe bulunan iki köy, ama iki ayrı öykü. Birinin başına talih kuşu kondu. Diğerine ise baraj havzası içinde kalacağının duyulmasıyla birlikte 50 yıldır tek bir çivi bile çakılmadı. Lütbey ve Dereuzunyer köylerinden söz ediyorum. İzmir’e 130 kilometre uzaklıktaki Ödemiş’in Dereuzunyer Köyü’nde yaşayanlar bundan 50 yıl önce gelen bir haber ile ata topraklarını…

Günler öncesinden hazırlandık “Akdağ” diyerek yola koyulduk. İzmir çıkışında hava güneşli ve açıktı, biraz rüzgar vardı, ama güneş yüzünü göstermeye başladığında üzerimizdeki kat kat giysileri yavaşça çıkarmaya başladık. Artık mevsimlerin dengesi yok. Mart ayının ortalarında “Üşüyoruz” derken bir anda sanki yazdan kalma günler yaşamaya başladık. Yol boyunca yılkı atlarından söz ettik. Akdağ, Işıklı Gölü’nü kuşbakışı…

Yeni yerler keşfetme merakım ilkokul yıllarında başladı. Yenişehir semtinde oturuyorduk. Anneme belli etmeden Kemer Tren İstasyonu’na giderdim, daha 11 yaşındaydım. Alsancak Garı’ndan kalkan buharlı tren homurdanarak, dumanlar, kıvılcımlar saçarak istasyona girerdi. Buharlı lokomotifi izlemek bana büyük keyif veriyordu. Gidiş-dönüş yeşil kartondan bir öğrenci bileti alırdım. Trene atlardım, doğru İzmir’in banliyösü Seydiköy’e (Gaziemir) giderdim. Ama ne…

“Ömür biter yol bitmez” sözü sanırım bizim gibi gezginler için söylenmiş. Geçtiğimiz yıl ilkbaharda başlattığımız gezilerimizi, kış bastırana kadar sürdürdük. Son gezimizi ekim ayında Domaniç’in kayın ormanlarına yapmıştık. Onun üzerinden yaklaşık dört ay geçmiş. Zeminde yağmur ve çamur olunca çadır kurmak sıkıntı yaratıyor. Biz de durur muyuz? Günübirlik gezilerimize başlıyoruz. Değişen bir şey yok; yine…

Geçtiğimiz yıl Midilli Adası’na gittiğimde yüz yıllık bir butik otelde kalmıştım. Dışarıdan çok güzel restorasyonu yapılan otelin odalarına girdiğimde hayal kırıklığına uğramıştım. Ama yine de eski yapıların böyle korunarak günümüze kavuşturulmasına pek sevinmiştim. Bizim ülkemizde de böyle butik otellerin varlığını düşünmeye başlamıştım. Tatil beldelerinde pansiyon türü konaklamalar ağırlıkta olduğundan muhteşem bir butik otelin varlığını tesadüf…

Savaş, Kayaköy’de dostça yaşayan, iki toplumu birbirinden ayırmış, kentinden, evinden, anılarından koparılan insanlar pek çok acı yaşamış. Osmanlının son dönemlerinde tamamı Rum nüfustan oluşan ve bir kasaba boyutuna gelen Kayaköy 1957 yılındaki deprem sırasında harabeye dönüşmüş olsa da canlı müze niteliği ile yerli ve yabancı turistlerin ilgisini çekmeye devam ediyor. Kurulduğu dönemlere Levissi ve Karmylassos…

Otomobilin pencere camlarını artık kapatmaya başladık, havalar biraz üşütüyor. Yaza “elveda” deme zamanı geldi. Yılın son gezisini yazdan çıkılıp sonbahara girilen günlere denk getirdik sanırım. Sabah buluştuğumuzda ve yola koyulduğumuzda biraz üşüdük, Turgutlu’da çorba içtikten sonra hava ısınmaya başladı ve üzerimizdeki kalın giysileri çıkardık. Yine yeni bir heyecan ile yola çıktık. Yeni bir kamp alanı…

Yaşamda herkese nasip olmayacak muhteşem bir olay yaşadım Mekadonya’da… Benim dede topraklarım. Dedem Veteriner Hacı Elmas Aga Bulgar askerlerinin kurşunlarıyla yaşamını yitirdiği 1913 yılına kadar mesleğini sürdürmüş bu topraklarda. Anneannem anlatırdı o yılları. O da 1914 yılında henüz 17 yaşında bir genç kız iken göçüp gelmiş Türkiye’ye. Neyse bu öyküyü daha sonra anlatırım. Gelelim muhteşem…