Kategori: Işık Teoman

Bu yıl da Ayvalık Ticaret Odası’nın davetlisi olarak 13. Uluslarası Ayvalık Hasat Günleri’ne katıldım. Kendi aracımla sabah erkenden yola koyuldum. Bergama sapağını döndükten sonra Ovacık Köyü’ne yaklaştığımda içim sızladı. Altın madeni işini bitirmiş, devasa boyutta bir delik açmış, laf olsun diye de çevresine zeytin fidanları dikmiş. Ağaçlar boy atmış, büyümüş ama kocaman çukur ne olacak,…

89 yıldır süregelen gelenek… İşi ağızları tatlandırmak… 70 yaşındaki İhsan Helvacı: “Devletimiz bu geleneksel gıdamızı koruma altına alsın. Tahin helvası ile ilgili kamu spotları hazırlansın. Okullarda, süt, üzüm ve fındık gibi ürünler nasıl dağıtılıyorsa; küçük paketler halinde tahin helvası neden dağıtılmasın…” 1928 yılından beri Basmane semtinde helva satıyorlar. Babadan oğula devam eden bir meslek olmuş.…

Çocukluğumda pek usluydum, mahalleden dışarı adım atmazdım. Tepecik semtinde doğup büyüdüm. O yıllarda pek güzel komşuluk ilişkileri vardı. Boşnak, Arnavut, İştipli, Selanikli birçok Balkan muhacir ve göçmenin yaşamını sürdürdüğü bir semtti Tepecik. Komşular teyze, amca, anne ve baba yarısıydı adeta. Zeytinlik, Boğaziçi, Toros, Kemer, Hilal, Gürçeşme, Gültepe ve Yenidoğan mahalleriyle komşu bir semtti Tepecik. 1960…

Bir zeytin ağacının insanlar üzerindeki etkisini görmek ve Ayvalık’ta yaşayan babalarınızın, dedelerinizin ağaca olan tutkusunu anlamak için iyi bir film… Türkiye gibi bir zeytin ülkesi olan İspanya’da çekilen Zeytin Ağacı (El Olivo) filmi, bir adamın zeytin ağacına bağlılığını anlatıyor. Yönetmenliğini Icíar Bollaín’in yaptığ ve içerisinde komedi / dram öğeleri taşıyan film 2016 yılında vizyona girdi. Filmin oyuncuları arasında Javier Gutierrez, Anna Castillo,…

1960’lı yıllardan başlayarak 2000’li uzay çağına kadar araçların giremediği merdivenli ve dik sokaklarda, günde üç vardiya halinde çöp topladılar. Bir gün geldi; bir bölümü Çeşme’nin Eşek Adası’na, kalanı ise Manisa’nın Spil Dağı’nda At Alanı bölgesine gönderildi ve emekli edildi. 1960-1970’li yıllarda resmen organik çöp üretiyorduk… Birçok evde buzdolabı yoktu, tel dolaplar vardı. O nedenle yemekler…

Sazak köyü ıssız, sessiz ve sakin bekliyor, hayalet köy adı ona hiç yakışmıyor… Yunan adalarında para basan benzer köyler gibi olacağı günler de gelecek. Sazak köyünün de hemen karşısındaki Sakız adasında turistlerin uğrak yerleri arasında yer alan ortaçağ köyleri Mesta, Olympoi, Pirgi, Anavatos ve Avgonima olacağı günleri görmek dileğiyle… Karaburun Sazak köyünün adını bilmeyenlere hatırlatalım……

Sakız Adası’na üçüncü kez gittiğimizde antik köylerin varlığını keşfettik. Adanın sadece uzo, kalamar, taverna ve sakız reçelinden ibaret olmadığını gördük ve yaşadık. Mesta, Olympoi, Pirgi, Anavatos, Avgonima ve Nea Moni “Türkiye’nin 82’inci vilayeti neresi?” diye soracak olursanız… Ben “Sakız Adası” derim. Çeşme İzmir’e 80 kilometre uzaklıkta, oradan da Sakız Adası yirmi dakikalık bir mesafede… Ulaşımda…

Molivos, balık ve uzo… Şirince, gözleme ve ayran… Paralı ve parasız otopark… Binlerce zeytin ağacı ile ünlü Ege Denizi’nin üçüncü büyük adası Midilli’ye iki kez gittim. İlk gittiğimde iki gün, son tatilimde ise dört gün kaldım. Adanın dört bir yanını gezdim, girip çıkmadığım, dalıp yüzmediğim koy kalmadı. Yeşillikler arasından sıyrılıp giden patika yollardan ulaşılan köylere…

Molivos, balık ve uzo… Şirince, gözleme ve ayran… Paralı ve parasız otopark… Binlerce zeytin ağacı ile ünlü Ege Denizi’nin üçüncü büyük adası Midilli’ye iki kez gittim. İlk gittiğimde iki gün, son tatilimde ise dört gün kaldım. Adanın dört bir yanını gezdim, girip çıkmadığım, dalıp yüzmediğim koy kalmadı. Yeşillikler arasından sıyrılıp giden patika yollardan ulaşılan köylere…

Yarım asrı geçen bir süredir İzmir’de yaşıyorum, doğup büyüdüğüm kentte. Yurt dışına gittiğimde hep imrenmişimdir kentlerin peyzaj anlayışına; yeşile ve çiçeğe verdiği öneme gıpta ile bakmışımdır. Geçmişe baktığımızda, İzmir yerel yönetimlerin başındaki insanlar yeşile hep günü kurtarma olarak baktılar. Kısa zamanda büyüsün kent yeşile bürünsün anlayışı hakimdi. Hızlı büyüyen bitkiler dikildi bu kentin dört bir…

Gazeteci arkadaşım Osman Ülkü’nün otuz yıl önce “Birlikte kamp yapalım” önerisiyle gidip iki gün kaldığım ve büyülenerek döndüğüm Urla’nın Demircili köyünde sayısını hatırlayamadığım kadar çadır kurup kamp yaptık. Hem de denizin dibindeki yaşlı zeytin ağacının cılız gölgesinin altında… Zaman geldi çocuklarımız o zeytin ağacının üstünde oyunlar oynadı, zaman geldi meyvelerini topladık, kahvaltılık yaptık. Sanki o…