Kategori: Emel Akçay Uzun

“Komik Adam” hikayelerine bir süredir ara verdiğimin farkındayım ama hiç sormayın nasıl bir yoğunluk içindeydim! Evet, başlık gerçekten doğru… Sevgili Eşim “Komik Adam”, sonunda yıllardır, en mutlu olduğu, en sevindiği dönemine girdi, yeniden. Bahar geldi, katır tırnakları sarı sarı açtı ve o muhteşem kokularını etrafa yaymaya başladı. Küçük çocuk sevinci, işte bu zamanlarda geliveriyor, çok…

Oturmak hatta yatmak zor bir iş, biliyor musunuz? Giriş cümlem, başlıkla hiç uyumlu olmadı ama bunun önemli bir sebebi var. Bir yıldan bu yana ya yatmak ya da oturmak zorundayım. Durum böyle olunca farklı yerler görüp sizlere farklı mekanları ya da insanları anlatmam zorlaşıyor. Yakın çevreme daha farklı bir gözle bakınca aslında ne kadar çok…

Bizim ofiste “Aslımız” vardır. Kimileri ona bana benzeyen pek çok özelliği bulunduğu için “Küçük Emel” de der. Ama ben ona bazı dönemlerde “Zeynep” bakışlı “Aslı” diyorum. Sebebine gelince; Aslı’nın annesi uzun yıllardır böbrek hastası ve bazı dönemlerde hastaneye yatması, ameliyat olması gerekiyor. İşte bu dönemlerde Aslı’nın yüzü düşer, gülen gözleri karamsarlaşır. Yine güçlüdür, yine işini…

Bizim ailede, eşimin anneannesi hep “Rahmetli Anneanne” diye anılır. Çok saygıdeğer Eşim “Komik Adam” ise, “Rahmetli Anneanne”nin mirasına sadece kendisinin sahip çıktığını anlatır. Şimdi bu mirası, eski ahşap bir ev veya mal mülk olarak algılamayın. Ortada paylaşılamayan miras aslında Uzun Ailesi’nin “Gırtlan Tatlısı”dır. “Rahmetli Anneanne”nin yaptığı yemekler, tatlılar her aile toplantısında ağızlara tekrar tat verecek…

Son zamanlarda yakın çevremin ve mesai arkadaşlarımın benden en çok duydukları söz şu: “Ben kızımın ki gibi ödevleri yapsaydım şimdi profesör olmuştum!” Gerçekten de bizim dönemimizle şimdiki ödev anlayışı, araştırması, yapılışı ne kadar da farklı. Sayın Eşim “Komik Adam”, ödevlerin konusunu duydukça ve bizi gördükçe sinirlenmesi dışında çok fazla müdahalede ya da yorumda bulunmuyor. Sadece…

Çocukluğumda asla çok başarılı, çok zeki, çok yetenekli diye nitelendirilebilecek ön plana çıkabileceğim bir özelliğim olmadı. Derslerdeki başarılarım ancak öğretmene göre şekillenen dönemsel özellikler taşıyordu. Tiyatroda, müzikte ya da başka bir alanda sahneye çıkabilmişliğim de olmadı. Hele hele annemin zoruyla başlamak durumunda kaldığım İzmir Özel Türk Koleji’nde silik, görünmeyen bir öğrenciydim. Dün İTK Mezunlar Derneği’nden…

Bu yazımda Komik Adam’ın maceralarına “Altın Sözleri” ile devam etmek istedim. “Komik Adam” Sayın Eşim, dün gece, henüz iki hafta önce evlenen kardeşimin bizi ziyareti sırasında yine “Altın Sözleri”nden birini sarf ederek, beni sinirlendirdi. Ama öcümü nasıl alacağımı biliyorum. Onun çok değerli sözlerini bu sebeple sizlerle paylaşmaya karar verdim. Hepsi birbirinden değerli sözler ve benim…

Uzun süredir aslında sizlerle kendime dair bir durumu paylaşmak istiyorum. 5 aydır, düşünüyorum. Acıma duygusu barındırmasın istiyorum, çünkü. Hatta mümkünse komik olsun. Sanıyorum ki, artık sizlerle paylaşmaya hazırım. Daha önceki yazılarımda biraz bahsetmiştim. 1.5 yıldır MS hastasıyım. Defalarca atak geçirdim. Uzun süreli kortizon ve bir dolu ilaç kullanmak zorunda kaldım. 4 Mart 2006 tarihinde ise…

Eğer bir önceki yazımı okuduysanız; “Komik Adamın Yemek Maceraları”nı bekliyorsunuzdur. Tekrar bir hatırlatma yapayım; Komik Adam, benim eşim. 8 yaşındaki kızımın her yaptığını, benim her yaptığımı kıskanan Komik Adam’ın en hırslı olduğu alan tabii ki mutfak işleri ve mümkünü olmayan yemek tarifleri… Şimdi eşimin sizlere sırlarını açıklayacağım. Petibör bisküvi alınır, kırma suretiyle un kıvamına getirilir.…

Sizlere artık daha fazla hastalıktan bahsetmemek için bunca uzun bir süre geçmesini bekledim, aslında. Hani bir önceki yazımda sizlere eşimi anlatacağımı söylemiştim. Bunun için biraz kafamın rahat, vücudumun ise sağlıklı olmasını bekledim. Artık iyiyim, İzmir Ekonomi Üniversitesi’nin 5. Kuruluş Yıldönümü’nü kutladık, 5. Bahar Şenliği’ni de atlattık, kısacası artık sizlere yazabilirim. Ailenizde böyle bir durum hiç…

Hastaneden yeni çıkmış bir hastanın belki de biraz arkadaşlarının sevgisini hissetme bilinç altı duygusuyla yazılmış son yazımda beni sevgi çemberiniz ile sardığınız için teşekkür etmek istiyorum. Ben aslında içinde ölüm, hastane, hasta veya kaza kelimeleri geçen hiçbir haberi ya da yazıyı dünyayı çift gören gözlerimden uzak tutmaya çalışıyorum. Ne garip yine de sözlerime bu hep…

Bu yazı biraz duygusal olacak bunu baştan belirtmek istiyorum. Yazmak istiyorum, ne olursa olsun. Belki de inadına yazmak diyebilirim, şu andaki ruh halim için. 8 Nisan 2005 tarihinde MS hastalığına yakalandım. Kent-Yaşam yazarlarının birçoğu ve editörüm bu zorlu sürecime hem destek hem de tanık oldular. Benim gibi doktora asla gitmeyen ve hasta olduğunu kabul etmeyen…