Kategori: Emel Akçay Uzun

Bir sabah uyandığımda kapıda bir kurye vardı ve bana çok önemli bir hediye verdi: İzmir Valisi Hüseyin Öğütçen’in kaleme aldığı “Bir İdarecinin Zamanla Yarışı, Anılar” kitabı! 2023 yılında havasını, suyunu, toprağını, ağaçlarını, dağını çok sevdiğim Balçova ile ilgili bilgi toplamaktaydım ve bunları bir öyküye aktarma niyetindeydim. Aklımda, fikrimde, gönlümde 10 Kasım zili çalınca bu kitapta…

Şahsen tam bir kahve tutkunuyum. Sevgili eşim Serdar’ın da çay tutkusu vardır. Bir yere gezmeye gittiğimizde ya da durak yerlerimizde vazgeçilmezlerimizi otomatik olarak söyleriz… “Bir sade Türk kahvesi, yanında soğuk bir su ve çay… Eğer bir dilim limon da varsa harika olur!”… İşte bizim klasik siparişimiz budur. Ancak son dönemlerde bu siparişin geçerliliği kalmadı.  “Bizde…

Yıllar evvel çalıştığım televizyon kanalından dostum Kameraman Zeynep, İstanbul’a transfer olmuştu. Bir parçam eksilmişti sanki! Yine böyle bir Aralık ayında onunla haberlere gittiğimiz yerlerde dolaşıp fotoğraf çekmişim, her karenin arkasına da notlar düşmüşüm. Çoktan unutmuştum böyle bir icraat gerçekleştirdiğimi. Zeynep birkaç zaman dilimi öncesinde 1996 yılında çektiğim fotoğraflara bakabileceğimi söyleyerek arşivinden çıkartıp getiresiye kadar hatırlamıyordum.…

Ruhumu, bedenimi belki de hayatımı sıfırdan başlatmaya karar verdiğim gündeyim. Anılarımı bile… Yaşamımı yeniden yazmayı istiyorum. Yeni bir düzleme geçtiğimi hissediyorum. Bu kez daha güçlü daha kararlı olmayı hedefliyorum. Bütün bunları da kendime hunharca değil, nezaketle gülümseyerek yapacağım. Öz benliğimize çok acımasız davrandığımızı gözlemliyorum. Şahsen bunu da ustalıkla yaptığımın farkındayım. Belki de bu hayatta en…

“Nedim Saban ile Kulis” programını izlemekteydim ki, oyuncu, yönetmen Hakan Altıner’den hocası Yıldız Kenter’le yaşadığı bir anısına denk geldim. Nedim Saban, Haldun Dormen’in oynadığı “Kibarlık Budalası” oyununun sahnesinde Hakan Altıner’e, “Peki bu ışık gitse seyirciyi çok etkiler mi?” diye sordu. Hakan Altıner cevapladı:  “Çok etkiliyor. İzin verirsen bu konuda bir anı anlatayım. Şöyle bir şey…

Bugün Kent-Yaşam okurlarını çok keyifli, çok değerli bir insanın ruhuna, kalbine getiriyorum. Ağzınızda leziz bir tat bırakacak sohbet sizleri bekliyor. Türkiye’de on binlerce öğrenci yetiştirmiş o öğretmen, kim bilir belki bir zamanlar Trabzon’da belki de uzun yıllar yaşadığı İzmir’de karşınıza gülümsemesiyle çıkıvermiştir.  Ülkemizde büyük bir çoğunluk İngilizce öğrenme ya da konuşma konusunda zorluk yaşamıştır. Sizleri…

Yeni yıl yaklaştığında sanırım hayal kurma gücümüz çokça artıyor. Her yeni yıl yaklaşırken belli başlı hayallere dalma huyum vardır. Yeni versiyon mesleğim; eğitim koçu olmamla birlikte son üç yıldır da çok düzenli bir şekilde “hayal panosu” etkinliğimi hem kendim için hem de öğrencilerim için gerçekleştirmekteyim. 2022 yılı için dördüncüsünün doğumuna hazırlanıyorum. İşin içinde hayal olunca…

Şahsen çok şanslı bir çocuk olduğumu düşünmüşümdür. Çünkü o küçük yaşlarda, en çok eğlendiğim anılarım dayım üzerine kuruludur. Belki de bu yüzden çocukluğum mis gibi kolonya ve krem kokar.  Yıl 1959… Büyük dayım Halil Tellioğlu, İzmir’de “Hayal Kremleri ve Kolonyaları” firmasını kurmuş. İşleri öylesine artmış ki kardeşi İbrahim’i yani küçük dayımı birlikte yol almak üzere…

Sanırım son zamanlarda şefkate daha çok yaslanma gereksinimi duyuyorum. Her gece eşimden bana ninni söylemesini ısrarla istiyorum. Başka türlü de uykuya dalamıyorum. Bu kadar büyümüş, çocuğunu dünyaya getirmiş ve büyütmüş bir kişi olarak tabii ki “Ufal da cebime gir. Bu neyin ninnisi? Sen büyümedin mi?” diye sözlerini sıralayabilirsiniz… Şimdi cevaplarıma, ninni isteğimin derinine geçelim…  –…

Okuma yazmayı öğrenince kitap istedim. Annem, evimizin çok okuyanı ağabeyimin kütüphanesine bakmam gerektiğini söyledi. Baktım, inceledim. Bazılarını okumaya başladım. Gitmiyordu, çünkü benim seçtiğim kitaplar değildi. İlk kütüphane maceram çok kısa süreli oldu.  Lise dönemimde yolunu bulamayan bir gençtim. Matematik formüllerinin sırrına tutkuyla ulaşmaya çalışan bir Emel vardı. Diğer taraftan da büyümeye çalışıyordum. Hayatı öğrenme uğraşım…

Tüm dünyanın durduğu andayız. Sanki dünya artık dönmekten vazgeçmiş gibi… Her gün içinde olduğumuz büyük kaosa girmemek birinci vazifemiz, artık! Durduk. Hep birlikte durduk.  Her birimiz evimizin içinde var olma mücadelesi içindeyiz. Yine her birimiz belki de çoğumuz çocuklarımızın eğitimleri konusunda endişeliyiz. 30 Nisan’a ertelenmiş örgün eğitimin yanında bu süreçte geleceğimize eşlik edecek bir uzaktan…