Beşeri ortamlarda bulunmak istiyorum 2011-02-24 00:00:00
Beşeri ortamlarda bulunmak istiyorum
Yazar: Emel Akçay Uzun
Kızım İlay Zeynep, artık 13 yaşında. Cümle kurabildiği ilk andan itibaren sarf ettiği boyundan büyük laflar, katlanarak güçleniyor. Bizlerin şaşkın, çaresiz yüz ifadesi ise anlamsız bir şekilde yüzümüze sanki bir maske gibi yapıştı kaldı.
Geçen hafta, Cumartesi günü, kızım anneannesiyle birlikteydi. Telefonda Pazar günü ne yapacağımızı sordu. Henüz bir karar vermediğimizi söyledim. Sonraki cümle beni çileden çıkarmaya yetti:
Anneciğim, ben artık doğal güzellikleri seyretmek istemiyorum, beşeri ortamlarda bulunmak istiyorum.
Aklım ve kızımın söylediği "beşeri ortam" arasında gidip geliyordum. Bir süre sessiz kaldım. Kızım, bu fırsattan yararlandı, devam etti:
Beşeri ortama örnek veriyorum; Agora!
Ne diyeceğimi bilemedim. Sonra silkindim ve Tamam kızım, evde akşam konuşuruz. dedim. Eşim Serdara anlattım. Serdar, daha da şaşkın... Bizler, yüz yıl düşünsek, beşeri ortam ifadesini böyle bir cümle içerisinde duygularımızı ifade etmek üzere kullanamayacağımız konusunda hemfikir olduk. Şiştik, şiştik kaldık.
Eşimle birlikte hafta sonları kalabalıklardan uzak yerlerde ağaca, taşa, toprağa, denize bakıp rahatlamaya ihtiyaç duyuyoruz. Kızım da 13 yaşına kadar hafta sonları bu ortamlarda bulundu ve çok eğlendi. Eskiden dereden atlamaya, taşlarla set yapmaya, dağ çileği, mantar ve böğürtlen toplamaya bayılırdı. Şimdilerde sanıyorum ki daha fazla ve kuvvetle sosyalleşmeye, kalabalıklara ihtiyaç duyuyor. Kızım, kısacası büyüyor.
Biz ise, alışveriş merkezlerinde rahatlayamıyoruz. Bizim alışveriş süremiz, 3 dakikadır. 2 dakika da kasada vakit kaybetsek, bir mağazadan 5 dakika içerisinde çıkmamız gerekiyor. Fazlası, gerçekten bize fazla geliyor. Dengemizi kaybediyoruz. Sinirlenmeye başlıyoruz. Kendimizi niye yıpratalım ki!
Bu dalgalanmalar arasında, kızım tercihini, beşeri ortamlarda bulunmak üzere başkaları için kullanıyor. Biz yine dağlara, deniz kıyılarına gidiyoruz. Kızım, nerede? Ya anneannesi ve kuzenleriyle ya da arkadaşlarıyla beşeri ortam dediği alışveriş merkezlerinde!
Ben kızımı özlüyorum, yoğun enerjisini, her konu hakkındaki komik yorumlarını, sürpriz çıkışlarını... Kızım İlay Zeynep, artık 13 yaşında!
Geçen hafta, Cumartesi günü, kızım anneannesiyle birlikteydi. Telefonda Pazar günü ne yapacağımızı sordu. Henüz bir karar vermediğimizi söyledim. Sonraki cümle beni çileden çıkarmaya yetti:
Anneciğim, ben artık doğal güzellikleri seyretmek istemiyorum, beşeri ortamlarda bulunmak istiyorum.
Aklım ve kızımın söylediği "beşeri ortam" arasında gidip geliyordum. Bir süre sessiz kaldım. Kızım, bu fırsattan yararlandı, devam etti:
Beşeri ortama örnek veriyorum; Agora!
Ne diyeceğimi bilemedim. Sonra silkindim ve Tamam kızım, evde akşam konuşuruz. dedim. Eşim Serdara anlattım. Serdar, daha da şaşkın... Bizler, yüz yıl düşünsek, beşeri ortam ifadesini böyle bir cümle içerisinde duygularımızı ifade etmek üzere kullanamayacağımız konusunda hemfikir olduk. Şiştik, şiştik kaldık.
Eşimle birlikte hafta sonları kalabalıklardan uzak yerlerde ağaca, taşa, toprağa, denize bakıp rahatlamaya ihtiyaç duyuyoruz. Kızım da 13 yaşına kadar hafta sonları bu ortamlarda bulundu ve çok eğlendi. Eskiden dereden atlamaya, taşlarla set yapmaya, dağ çileği, mantar ve böğürtlen toplamaya bayılırdı. Şimdilerde sanıyorum ki daha fazla ve kuvvetle sosyalleşmeye, kalabalıklara ihtiyaç duyuyor. Kızım, kısacası büyüyor.
Biz ise, alışveriş merkezlerinde rahatlayamıyoruz. Bizim alışveriş süremiz, 3 dakikadır. 2 dakika da kasada vakit kaybetsek, bir mağazadan 5 dakika içerisinde çıkmamız gerekiyor. Fazlası, gerçekten bize fazla geliyor. Dengemizi kaybediyoruz. Sinirlenmeye başlıyoruz. Kendimizi niye yıpratalım ki!
Bu dalgalanmalar arasında, kızım tercihini, beşeri ortamlarda bulunmak üzere başkaları için kullanıyor. Biz yine dağlara, deniz kıyılarına gidiyoruz. Kızım, nerede? Ya anneannesi ve kuzenleriyle ya da arkadaşlarıyla beşeri ortam dediği alışveriş merkezlerinde!
Ben kızımı özlüyorum, yoğun enerjisini, her konu hakkındaki komik yorumlarını, sürpriz çıkışlarını... Kızım İlay Zeynep, artık 13 yaşında!
2022-12-14 22:58:41
İzmir Fotoromanı
Yıllar evvel çalıştığım televizyon kanalından dostum Kameraman Zeynep, İstanbul’a transfer olmuştu. Bir parçam eksilmişti sanki! Yine böyle bir Aralık ayında onunla haberlere gittiğ... Devamı
2022-08-01 19:15:00
Sıfırdan…
Ruhumu, bedenimi belki de hayatımı sıfırdan başlatmaya karar verdiğim gündeyim. Anılarımı bile… Yaşamımı yeniden yazmayı istiyorum. Yeni bir düzleme geçtiğimi hissediyorum. Bu kez ... Devamı
2022-03-23 19:30:00
Işık lazım...
“Nedim Saban ile Kulis” programını izlemekteydim ki, oyuncu, yönetmen Hakan Altıner’den hocası Yıldız Kenter’le yaşadığı bir anısına denk geldim. Nedim Saban, Haldun Dormen’in ... Devamı
2022-03-01 23:00:00
Sihirli bir dil duayeni
Bugün Kent-Yaşam okurlarını çok keyifli, çok değerli bir insanın ruhuna, kalbine getiriyorum. Ağzınızda leziz bir tat bırakacak sohbet sizleri bekliyor. Türkiye’de on binlerce öğrenc... Devamı
2021-12-06 22:00:00
Çok olduğunda...
Yeni yıl yaklaştığında sanırım hayal kurma gücümüz çokça artıyor. Her yeni yıl yaklaşırken belli başlı hayallere dalma huyum vardır. Yeni versiyon mesleğim; eğitim koçu olmamla ... Devamı
2021-11-16 13:00:00
Mutluluk mis gibi kolonyada kokardı
Şahsen çok şanslı bir çocuk olduğumu düşünmüşümdür. Çünkü o küçük yaşlarda, en çok eğlendiğim anılarım dayım üzerine kuruludur. Belki de bu yüzden çocukluğum mis gibi ko... Devamı
2021-10-14 22:00:00
Uyusun da büyüsün ninni...
Sanırım son zamanlarda şefkate daha çok yaslanma gereksinimi duyuyorum. Her gece eşimden bana ninni söylemesini ısrarla istiyorum. Başka türlü de uykuya dalamıyorum. Bu kadar büyümüş, ... Devamı
2021-04-08 22:00:00
"İpekçe" doğdu!
Okuma yazmayı öğrenince kitap istedim. Annem, evimizin çok okuyanı ağabeyimin kütüphanesine bakmam gerektiğini söyledi. Baktım, inceledim. Bazılarını okumaya başladım. Gitmiyordu, ç... Devamı
2020-03-27 16:39:20
Savaş dönemlerinde eğitimin değeri
Tüm dünyanın durduğu andayız. Sanki dünya artık dönmekten vazgeçmiş gibi... Her gün içinde olduğumuz büyük kaosa girmemek birinci vazifemiz, artık! Durduk. Hep birlikte durduk.
... Devamı
