Son yazımın üstünden 15 gün geçti neredeyse. Gıda zehirlenmesi yüzünden bir haftadır yerimden kıpırdayamadığım, sanal dünyayla bir araya gelemediÄŸim için Sevgili Saadet ve Hüseyin’in büyük emekleriyle dört yılı geride bırakan Kent - YaÅŸam’ın yeni yaşını da kutlayamadım. Ama gördüm; sevgili okurlar yalnız bırakmamışlar bu güzel insanları! Hüseyin’e her fırsatta söylüyorum: Böyle bir platformu kurmak, yaÅŸatmak büyük bir baÅŸarı… EmeÄŸi geçen herkesi bir kez daha kutluyorum. Rengarenk bir balon da benden Kent - YaÅŸam’a…

Herkes aynı şeyi demiş; zaman ne kadar çabuk geçiyor. Öyle gerçekten! Ben hasta yatağımda yazımı güncelleyemediğim için huzursuzlanırken bazılarının ne kadar rahat olduğunu görmek canımı çok sıktı. Haberci alışkanlığıyla, şu dereleri kızıla boyayan vicdansızlar bulunur da, yazım yayında kalırsa diye endişelenirken, şu yazıyı yazdığım saatlerde bir adım dahi ilerlenememiş olması, sorumlu kuruluşların aynı endişeyi taşımadığını gösterdi. Belediye ve Çevre Müdürlüğü teknolojik olanaklarıyla sorumluyu bulamamış, ilgili meslek kuruluşları da meslektaşlarına bağırlarına basmaya devam etmişler anlaşılan!

Önümüzdeki günlerde yeni bir ihanetle karşılaşırsak kimse şaşırmasın! Yapanın yanına kar kaldıkça daha çok lekeler görürüz!

Åžimdi Hasan Tahsin kardeÅŸime sormak istiyorum? Bunun da mı sorumlusu kapasitesi düşük Ä°zmirli gazeteciler? Hani kızıl lekeyi haber yapan, sayfalarına taşıyan, suçlu bulunmayınca yine haber yapan –basın açıklamasını sayfasına taşıyan demiyorum, haber yapan diyorum!- yazan, çizen kapasitesi düşük gazeteciler mi? Yani bu haberi Cumhuriyet’ten Leyla TavÅŸanoÄŸlu yapsaydı suçlu bulunur muydu dersin Sevgili Hasan? Ya da ilgili kurumlar o zaman basın açıklaması yapıp “Bulduk ya da bulamadık” mı derlerdi? Böylece BaÅŸkan kendisini Ä°zmirlilere daha mı iyi anlatmış olurdu?

Altı yıldır basın danışmanlığı yapıyorum. Her gün gazeteleri okuyorum, neredeyse küçük ilanlarına kadar. Pek çok gazeteci arkadaşı ÅŸahsen tanımıyorum ama kimin hangi alana baktığını, ne yazıp çizdiÄŸini, iliÅŸkilerini gayet iyi biliyorum. MesleÄŸim gereÄŸi ve geçmiÅŸteki gazetecilik yıllarımdan ötürü gazetelerin iç iÅŸlerini ve iÅŸleyiÅŸlerini de az çok bilirim. Gazetede de çalıştım, dergide de, televizyonda da, radyoda da…

Belki de geçmiÅŸte yaÅŸadığım zorlu ama mesleÄŸimi yaptığım her andan aldığım keyfin hatırından olsa gerek Hasan Tahsin’in Bosna’ya gitmeden önce yazdığı yazıya çok üzüldüm. Hasan, geçen hafta yaptığı röportajdan sonra, BaÅŸkan Aziz KocaoÄŸlu’nun kendisini Ä°zmirlilere anlatamamasının faturasını gazetecilere ve bürokratlarına çıkarmış. Bürokratları anladım da, gazetecilerin bir belediye baÅŸkanını, icraatlarını halka anlatmak gibi bir görevi olması gerektiÄŸini anlamakta güçlük çektim doÄŸrusu. Hasan, basın danışmanlarıyla gazetecileri karıştırmayacak kadar meslek deneyimi olan bir arkadaşımız oysa!

Ama en çok KocaoÄŸlu’nun Cumhuriyet’te yer alan röportajından yola çıkarak yaptığı saptama üzdü beni. Hasan, BaÅŸkan’ın karşısındakine göre iletiÅŸim taktiÄŸi kullandığını, Ä°zmir basınının daha kapasiteli gazeteciler çıkarırsa, Ä°zmirlilerin BaÅŸkan’ı çözebileceÄŸini yazmış ve gazetesi de bu ifadelere aynen yer vermiÅŸ, kendi çalışanlarını da dahil etme pahasına.

Her fırsatta kelle koltukta yazdığını yazan Hasan Tahsin, yıllardır birlikte çalıştığı meslektaşlarına karşı niçin böyle bir tavır aldı, anlamıyorum doğrusu. Bu hakareti ben hiçbir gazeteci arkadaşıma, onların yöneticilerine, her şeye rağmen konduramam doğrusu!

Umarım Hasan Tahsin başka bir şey söylemek istemiştir de biz yanlış anlamışızdır! Ayrıca bu yazı hiçbir meslektaşım kayırılarak yazılmamıştır. Duygusal değil tamamen mesleki bir yazıdır!