Aslında bu bizim sırrımızdı. Torunum Zeyno ile aile dışında kimseyle paylaşmayacaktık. Ancak planladığımız gibi olmadı, maalesef duyuldu.

Zeyno hayal gücü yüksek bir çocuk. Bunu kendi başına oynadığı oyunlarında görüyordum. Bebekleriyle inanılmaz güzel, hayal ürünü bir yaşam oluşturabiliyordu.

Geçen yıl yaz aylarında, Urla'da sahilde dolaşırken, bahçeli bir evi çok beğenmişti, "Dede bizde böyle bir ev alalım mı?" diye sordu. "Tabii kızım, alalım, ama özellikle niye bu evi istedin?" karşılığını verdim. "Bahçesi çok büyük, orada arkadaşlarımla oynayabilirim" dedi. "Peki, bahçesine salıncaklar, kaydıraklar da alalım mı?" diye sorunca, "Eveeeet" diye yanıtladı.

Bu evle ilgili hayaller kurmaya başlamıştık. Bu hayal ev, her gün gelişti, şekillendi, deyim yerindeyse ete kemiğe büründü. Hayallerimizde aynı şeyleri mi görüyorduk bilemiyorum, ama sanırım aynı şeyi hayal ettiğimizi düşünüyorduk. Bizim o ev üzerinden, çok güzel ve özel bir hayal evimiz olmuştu.

Belki inanmayacaksınız ama bu evi yapabilmek niyetiyle epeydir almayı bıraktığım loto biletleri almaya başlamıştım. Hayallerimiz büyümüştü ve loto ikramiyesi çıkmadan böyle bir evi yapmamızın olanağı yoktu.

Sanırım öykümün bu bölümünü yakın arkadaşlarım da duyunca şaşıracaklardır. Tabii ki "Zeyno'nun şansı" diye değerlendirmek zorundayım, çünkü geçtiğimiz Eylül ayında, o niyetle aldığım bir loto biletine oldukça büyük bir ikramiye çıktı. Önceleri ailecek bunu herkesten saklamaya karar verdik. Tek sorun bu para, ucu ucuna hayal evimize yetecek gibiydi, biraz tartışmalar oldu tabii, ama ben "Bu bilet bu hayal niyetiyle alındı, sadece artarsa başka maksatla kullanırım" diye net irademi ortaya koymuştum.

Tartışmalar devam ederken, biz Zeyno ile Urla'nın kuzeyinde ormanlık bölge içinde, çok geniş bahçesi olan eski bir ev bulmuştuk bile. Evin fiyatı uygundu ve artan paramızla hayal ettiğimiz diğer düzenlemeleri de yapabilecektik.

Bir iç mimarla anlaştık ve ona resmen hayallerimizi anlattık, sabırla ve gülümseyerek Zeyno' yu dinledi ve projelendirdi. Kısa sürede, inşaat başlamıştı ve her şey olumlu gelişmişti.

Geçtiğimiz ay sonuna gelindiğinde, bahçe genel olarak istediğimiz şekle girmişti. Arka sağ köşe tamamen çocuk oyun alanı olarak tasarlanmıştı. Bu alan için, evin kullanılan tüm alanlarından görülebilecek bir yer seçilmişti. Özel, doğal ahşap bir kapı ile giriliyordu. Bir dönmeli kaydırak, iki salıncak, bir tahterevalli, bir zıplama alanı vardı. Devamına bir küçük ev ve kale benzeri bir alan da yapılmıştı. Zeyno bir köşeyi kum alanı istemişti. Kamyon, iş makinesi, kova, küre, tırmık gibi plaj oyuncakları ile doluydu. Piknik yapabilecekleri küçük masa ve sandalyeleri vardı ve boylarına uygun bir de hamak istemişti.

Yine Zeyno'nun isteği ile hayvanların serbestçe dolaşacağı bir arka bahçe hazırlanıyordu. Nasıl geçinecekler bilemiyorduk, ama en az bir köpek, birkaç kedi, tavuk ve civcivlerimiz olacaktı. Bu alana meyve ağacı fideleri de dikmiştik.

Bahçenin ön bölümüne küçük bir yüzme havuzu ve hemen yakınına genişçe bir barbekü alanı yaptırıyordum. Orada biraz fazla zaman geçirince sanırım dikkatini çekti ve yanıma gelerek, "Bu köşeyle, neden bu kadar uğraştığını biliyorum dede" dedi. "Nedenmiş?" diye sordum. "Burasını İnciraltı Grubu için yapıyorsun değil mi?" dedi. Gerçekten doğru tahmin etmişti, İnciraltı Grubu, benim kırk yıllık dostlarımdı ve onların yaşantımdaki önemlerini çok iyi biliyordu. Grup arkadaşlarım için de, Zeyno özel bir çocuk ve grubun maskotu gibiydi.

Evin içi şimdiden hayallerimizi aşmıştı, mutfak, yaşam odası ve terasların tasarımı genel olarak bitmişti. Bunlar "ananenin" zevkine bırakılmıştı.

Ada'nın şimdilik hiçbir şeyden haberi yoktu. Ona sürpriz yapılacaktı. "Bari kendi odasını ona sorsaydık" diyordum, ama "Hayır Dede, ben biliyorum onun ne sevdiğini" diye sürekli ret ediliyordum.

Alt katta hemen yaşam odasının devamında, Zeyno ve Ada'ya ait odalara giden özel bir koridor vardı. Bu koridor en son teknolojiye uygun yapay görsel ve ışıklandırmalarla tasarımlanmıştı. Koridora adım attığınızda ışıkların dansıyla, müzik çalmaya başlıyor ve sanki sihirli bir başka boyuta geçiliyor gibiydi.

Odalar sevdikleri masal kahramanlarına göre düzenlenmişti. Zeyno'nun odası, tamamen "Karlar Prensesi Elsa" tasarımındaydı. Özellikle kendi dünyasını yaratabileceği bir ev yatağı vardı. Ev yatağın alt katı, bebekleri için ayrı bir oda niteliğindeydi. Üst kat ise kendi yatağının olduğu bir oda gibi tasarlanmıştı. Odanın bir duvarı tamamen Elsa figürleri ile kaplanmıştı. Diğer duvarlar ayrı ayrı renklerdeydi. Duvar raflarının altları, hep bebekleri için okul, park, ev, yemek alanı gibi şekillerle dekore edilmişti. Duvar yazma merakı nedeniyle, duvarlardan birine, büyük bir elma şeklinde, serbestçe yazabileceği bir alan bırakılmıştı.

Ada'nın odası ise "Spider Girl" tasarımındaydı. Basketbol merakı nedeniyle bir duvara pota asılmıştı. Ayrıca bu duvar, tırmanma yapabileceği tarzda tasarımlanmıştı. Gökyüzünü seviyordu ve izleyebilmesi için pencere önünde bir teleskopu vardı. Duvarlardan birisi tamamen "Spider Girl" ve diğer kahramanların figürleri ile resmedilmişti. Bari diğer eşyalarını kendisinin seçmesi hususunda nihayet Zeyno'da ikna olmuştu.

İki odanın haricinde koridorun sonunda büyük bir çocuk yaşam ve oyun odası planlanmıştı. Bir köşe de geniş bir kitaplık, ders ve boya alanı yapılmıştı. Duvarlarında gizli oyuncak dolapları vardı. Burada bilgisayarlarına bağlı büyük bir ekranları da vardı. Pota, mini kale, top gibi spor aletleri de serpiştirilmişti. Bu odadan bahçedeki oyun alanına çıkılıyordu. Şimdilik Zeyno bunları istemişti. Sonra ikisinin birlikte geliştirecekleri şeyler için de bir bütçe ayırmıştık...

Şimdi büyük bir heyecanla sizlere bu evimiz de bir parti planlıyoruz. Çocuklar kendi arkadaşlarının davet listesini hazırladılar. Bizler de hazırlıklara başladık. Tarih için biraz daha havaların düzelmesini bekliyoruz.

***

Ä°ÅŸte hayallerimizin bizi getirdiÄŸi nokta bu...

Ah, inandınız mı bunlara gerçekten?

Üzgünüm, tabii ki tamamı hayaldi...

İnandıysanız çok güzel, o zaman demek ki gerçekleşecek...