Sonsuza kadar zafer 2017-09-14 00:00:00
Sonsuza kadar zafer
Yazar: Kemali Bülent Edalı
Mektubu bir kaç kez okudu. En son ne zaman ağlamıştı hatırlamıyordu. Ve şimdi ağlamamak için kendini tutmasına rağmen, gözlerinin yaşarmasına engel olamıyordu. Mektubun son satırlarını tekrar okudu:
"... dünyadaki diğer uluslar benim basit emeğime çağrı yaptılar, yeni savaş alanlarında gerilla olarak savaşmak için Küba'dan ayrılmaya karar verdim. Aynı zamanda hükümet, parti ve ordu içindeki tüm görevlerimden istifa ediyorum. Ayrıca, Küba Devrimi için yaptıklarımı takdir amacıyla verilmiş olan Küba vatandaşlığından da vazgeçiyorum. / Hasta la victoria siempre / Sonsuza kadar zafer...
Che"
Oturduğu koltuktan kalkıp aynanın önüne gitti. Sakallarını sıvazlarken, Che ile Meksika'da tanıştığı o gün gözlerinin önüne geldi. "Lopez ile nerede ise bir yıldır tanışıyorlarmış. İnan bana davamız için bize çok yardımı olacak" demişti kardeşi Raul, onu Che ile tanışmasına ikna etmek için...
"Astım olduğunu söylüyorsun. Belki günlerce aç susuz dağlarda kalacağız. Sadece Batista'nın ordusu ile değil, ormanların içinde doğanın zorlu koşulları ile de savaşmak zorunda kalacağız. Bize ayak bağı olacak" deyince Fidel, "Doktormuş dedim ya, düşünsene, sadece kendisine değil, bize de yardım eder" karşılığını vermişti Raul.
Fidel, aynanın önünde uzun bir süre sessiz kaldıktan sonra Raul'a dönüp, "Tamam, ama bir şartla, benimle satranç oynayacak, eğer yenerse hareketin doktoru olmasına izin vereceğim" demişti.
Ertesi gün, 8 Temmuz 1955, birlikte gece sabaha kadar zaman zaman bol kahkahalı, zaman zaman bol tartışmalı sohbet etmişler, gecenin sonunda da Fidel ile Che satranç oynamışlardı. Oyunun sonunda Che'nin elini sıktıktan sonra, odada bulunan Alberto Bayo'ya dönerek, "Albay, Che de yarın sizinle birlikte eğitime başlayacak" dedikten sonra ayağa kalkmışlar, odadaki herkes birbiri ile tokalaşıp sabah doğru gün ağarırken birbirlerinden ayrılmışlardı.
