Sana son bir kez daha sevdiğimi söyleyebilseydim 2009-07-15 00:00:00
Sana son bir kez daha sevdiğimi söyleyebilseydim
Yazar: Fergül Yücel
“Hangimiz ilkönce
nasıl
ve nerde ölürsek ölelim,
seninle biz
birbirimizi
ve insanların en büyük dâvasını sevebildik
- dövüştük onun uğruna -,
«yaşadık»
diyebiliriz. “
Nazım Hikmet Ran
Çok sevgili dostum Dora,
Gurbet arkadaşıydık, yol arkadaşıydık seninle. Memleket hasretiyle yanıp yıkıldığımız zamanlarda birlikte ağladık, birlikte umutlandık.
Hiç nefret etmedik yanlışlarımızdan. Hiç yakınmadık kaybettiklerimizden, geride bıraktıklarımızdan, kaçırdığımız fırsatlardan.
Orada, uzağındayken memleketin hayat ağır çekim film gibiydi. Seyredebiliyorduk geçmişi, ağır ağır akan bir ırmak gibi geçip gitmekte olan günleri.
Yaptıklarımız ve yapabileceklerimiz üzerinde kalın örtüler yoktu dışardan baktığımızda.
Bir çoğumuz döndü geldi gurbetten, yerleşik düzene geçtik memlekette.
Çekilen acılardan, yoksunluklardan, kavgalardan yorulmuş gibi, unutmuş gibi müsebbiblerini araştırmayı, vazgeçmiş gibi adalet aramaktan, hep birlikte “geçim gailesine” koyulduk yine yuvarlana yuvarlana kara kalın bulutların gölgesinde yurdumun.
Senin bir ayağın burada, bir ayağın orada; her daim memleket sevgisini, dost sıcaklığını hemen elinden kayıp gidecekçesine özenle kolladın Dora.
Kara bulutları beyninden kova kova, gelecek güneşli güzel günlere inana inana yaşadın sen gurbette.
Barış, eşitlik, adalet, özgürlük güneşinin elbet bizim ülkemizde de ışıldayacağından hiç ümidini kesmeyenlerdendin.
Üzgünüm Dora, söylememek senin tercihindi bir daha hiç görüşemeyeceğimizi. Ah vah duymak istemedin.
Ansızın ve usulca ayrılmasaydın aramızdan, bir dakika daha yaşasaydın, sana seni sevdiğimi söyleyebilmeyi çok isterdim son bir kez daha.
Hemen, şimdi arsız ve adaletsiz ölüme karşı sevdiklerimiz için bir dakika istiyorum herkesten!
Bir Dakika
bir dakikalığına dur,
bir dakika sus.
Mola ver yaptığın işe bir dakika.
bir dakika iç sesini dinle,
bir dakika düşünün.
Derin derin nefes al bir dakika.
bir dakika sevdiğin insanı düşün,
bir dakika en sevdiğin rengi düşün.
Gülümse bir dakika.
bir dakikalığına geldik,
geçiyoruz bu dünyadan.
telaşın anlamı yok,
yaz; yazabildiğin kadar,
çiz ; çizebildiğin kadar,
yap; yapabildiğin kadar.
bir dakika dolmak üzere.
nasıl
ve nerde ölürsek ölelim,
seninle biz
birbirimizi
ve insanların en büyük dâvasını sevebildik
- dövüştük onun uğruna -,
«yaşadık»
diyebiliriz. “
Nazım Hikmet Ran
Çok sevgili dostum Dora,
Gurbet arkadaşıydık, yol arkadaşıydık seninle. Memleket hasretiyle yanıp yıkıldığımız zamanlarda birlikte ağladık, birlikte umutlandık.
Hiç nefret etmedik yanlışlarımızdan. Hiç yakınmadık kaybettiklerimizden, geride bıraktıklarımızdan, kaçırdığımız fırsatlardan.
Orada, uzağındayken memleketin hayat ağır çekim film gibiydi. Seyredebiliyorduk geçmişi, ağır ağır akan bir ırmak gibi geçip gitmekte olan günleri.
Yaptıklarımız ve yapabileceklerimiz üzerinde kalın örtüler yoktu dışardan baktığımızda.
Bir çoğumuz döndü geldi gurbetten, yerleşik düzene geçtik memlekette.
Çekilen acılardan, yoksunluklardan, kavgalardan yorulmuş gibi, unutmuş gibi müsebbiblerini araştırmayı, vazgeçmiş gibi adalet aramaktan, hep birlikte “geçim gailesine” koyulduk yine yuvarlana yuvarlana kara kalın bulutların gölgesinde yurdumun.
Senin bir ayağın burada, bir ayağın orada; her daim memleket sevgisini, dost sıcaklığını hemen elinden kayıp gidecekçesine özenle kolladın Dora.
Kara bulutları beyninden kova kova, gelecek güneşli güzel günlere inana inana yaşadın sen gurbette.
Barış, eşitlik, adalet, özgürlük güneşinin elbet bizim ülkemizde de ışıldayacağından hiç ümidini kesmeyenlerdendin.
Üzgünüm Dora, söylememek senin tercihindi bir daha hiç görüşemeyeceğimizi. Ah vah duymak istemedin.
Ansızın ve usulca ayrılmasaydın aramızdan, bir dakika daha yaşasaydın, sana seni sevdiğimi söyleyebilmeyi çok isterdim son bir kez daha.
Hemen, şimdi arsız ve adaletsiz ölüme karşı sevdiklerimiz için bir dakika istiyorum herkesten!
Bir Dakika
bir dakikalığına dur,
bir dakika sus.
Mola ver yaptığın işe bir dakika.
bir dakika iç sesini dinle,
bir dakika düşünün.
Derin derin nefes al bir dakika.
bir dakika sevdiğin insanı düşün,
bir dakika en sevdiğin rengi düşün.
Gülümse bir dakika.
bir dakikalığına geldik,
geçiyoruz bu dünyadan.
telaşın anlamı yok,
yaz; yazabildiğin kadar,
çiz ; çizebildiğin kadar,
yap; yapabildiğin kadar.
bir dakika dolmak üzere.
2023-09-25 14:59:56
Bizim Radyo'nun cızırtısı
Televizyonumuz yoktu bizim, annemlere gittiğimizde tek yayın kanalı TRT’de "Tatlı Cadı"lı, "Dallas"lı, JR'lı dizileri ve yayın kesildiğinde de "necefli maşrapa" fotoğrafını izlerdik!
... Devamı
2023-06-18 14:10:18
Roz
Etchingham Park festival alanı gibi cıvıl cıvıl insan kaynıyordu. Londra'nın nadir görülen sıcak, yağmursuz gününü kaçırmak istemeyen her milletten insan bebesini, çocuğunu kapıp d... Devamı
2022-12-23 10:00:00
Nesne kişilikler, imaj hayatlar
Yalan bir dünyada yalanlarla yaşıyoruz. Kendi uydurduğumuz yalanı önce kendimize kabul ettiriyoruz ‘işin doğrusu bu’ diyerek. Yalanlarla kurguladığımız hayatı doğru-muş gibi yaşı... Devamı
2022-06-30 14:00:00
Ortada kuyu var yandan geç
Bizim sol cenahta kısmen yasaklı konulardır insanların dini inançlarını merak etmek, konuşmak. Bilmek istememek iyi midir kötü müdür bilmiyorum. Ama birileri rahatça ibadetini yaparken, ... Devamı
2022-06-03 11:00:00
Londra’da Bizim'Kiler
Şahsen tanıdığım yazarların kitaplarını elimden geldiğince, mümkün mertebe bulup buluşturup okumaya çalışırım. Okumadıysam karşılaştığımızda sanki hep “Benim kitabımı oku... Devamı
2022-05-13 18:00:00
Yazmasaydım Olmazdı
Sözleştiğimiz yere, Southgate metro çıkışına vaktinden önce geldim. Burası Londra’nın kuzey doğusundaki Enfield ile Barnet ilçelerinin ortasında, orta halli ve varlıklı Kıbrıslıl... Devamı
2022-02-15 16:00:00
Bir yazar dört kitap
İngiltere parklarıyla ünlüdür. Genellikle şehrin trafiğinden, insan kalabalığından uzak, uçsuz bucaksız yemyeşil çimenler ve envai çeşit ağaçların arasında, o ıssızlık ve sonsu... Devamı
2021-12-15 22:00:00
Bekleme Hasibe
Sabahın erken saatleri. Dolmuşlar, otobüsler işe giden yorgun insanlarla birlikte, cıvıl cıvıl, itiş kakış şakalaşan okul çocukları ile tıklım tıklım. Urla yönüne giden minibüs ... Devamı
2021-11-21 18:30:00
Sonbahar aşkına
Ağaçların yapraklarını döktüğü tarihte arkadaş olmuştuk onunla. O zamana kadar mevsimlerin farkında değildim. Sultanahmet Meydanı'nda Yerebatan Sarayı'nın karşısında park kanepesin... Devamı
2021-08-30 11:00:00
Çanlar çoktandır çalıyor
Ah, kimselerin vakti yokDurup ince şeyleri anlamayaKalın fırçalarını kullanarak geçiyorlarEvler çocuklar mezarlar çizerek dünyaya
(Gülten Akın, İlk Yaz)
... Devamı
