Üniversiteli demeye bin şahit ister... 2006-12-01 00:00:00
Üniversiteli demeye bin şahit ister...
Yazar: Şirin Yörük
Kuşaklar arasında değer yargıları açısından bu kadar farklılık nasıl meydana geliyor, anlamak mümkün değil! Medeniyetle paralel olarak insanlardaki bencillik duygusu, etrafındakini yok sayma giderek içinden çıkılmaz bir hal alıyor. Çok değil, 20-25 yıl öncesinin televizyonların yeni yeni yayılmaya başladığı, "Dallas" dizisini seyretmek için komşuların bir araya toplandığı komün bir hayattan, bugün iletişim çağının bütün nimetlerini önümüze serdiği bireysel bir yaşama adeta ışık hızıyla geçiş yaptık.
Pekçoğumuzun evinde beyaz eşyasından tutun, mutfak robotuna, cep telefonundan bilgisayarına kadar teknolojinin bütün gelişmiş ürünleri mevcut. Maddi anlamda herşey tamam gibi gözükse de, zamanla maneviyatta bazı eksikler ortaya çıkıyor. Büyüklere saygı, yardımlaşma, selamlaşma, trafikte birbirine yol verme gibi kavramlar giderek unutulmaya yüz tutuyor.
Bu düşüncelere nereden kapıldığıma gelince, gün boyunca onlarcasını yaşıyoruz. Yaya geçidinden geçeceksin, yeşil ışık yanmış. Fakat otomobil trafik kurallarını hiçe sayarcasına hızını kesmeden yaklaşır. Yaya geçidinde insanların bulunduğunu görmezden gelip, kenardan geçmeye çalışır. Bu durumda riske girip kendini arabanın önüne atmaktan başka çare yoktur. Bu arada aklına hemen sabahları Alem FM'de, trafik kurallarını hiçe sayanlara "ayı" demekten çekinmeyen usta programcı Nihat Sırdar'ın kulaklarını çınlatırsın!
En çok kanıma dokunan durum ise, otobüste pamuk saçlı ihtiyarlara dahi yer vermekten kaçınan "sözde üniversiteli" geçinen "kofti" gençlerin hali. "Bu kadar da vurdumduymazlık olur mu?" diye isyan edesim gelir. Kulaklarda cep telefonlara bağlı kulaklıklar, sesler herkesin duyacağı ölçüde açılmış, gözler uzakta bir yerlere dalmış (veya kapalı), kızlarda tırmaklar mutlaka kırmızı ojeli ve bakımlı, saçlar röfleli, erkeklerin kulaklarında küpe!*
Neymiş? Üniversitede okuyorlarmış! Üniversite mezunu olup, memleketlerine hayırları dokunacakmış!
Duy da inanma!
* Bu gözlemlerim Ekonomi Üniversitesi'nde okuyan gençlerin genel karakteristiği. Umarım diğer köklü üniversitelerimizin hali daha iç açıcıdır.
Pekçoğumuzun evinde beyaz eşyasından tutun, mutfak robotuna, cep telefonundan bilgisayarına kadar teknolojinin bütün gelişmiş ürünleri mevcut. Maddi anlamda herşey tamam gibi gözükse de, zamanla maneviyatta bazı eksikler ortaya çıkıyor. Büyüklere saygı, yardımlaşma, selamlaşma, trafikte birbirine yol verme gibi kavramlar giderek unutulmaya yüz tutuyor.
Bu düşüncelere nereden kapıldığıma gelince, gün boyunca onlarcasını yaşıyoruz. Yaya geçidinden geçeceksin, yeşil ışık yanmış. Fakat otomobil trafik kurallarını hiçe sayarcasına hızını kesmeden yaklaşır. Yaya geçidinde insanların bulunduğunu görmezden gelip, kenardan geçmeye çalışır. Bu durumda riske girip kendini arabanın önüne atmaktan başka çare yoktur. Bu arada aklına hemen sabahları Alem FM'de, trafik kurallarını hiçe sayanlara "ayı" demekten çekinmeyen usta programcı Nihat Sırdar'ın kulaklarını çınlatırsın!
En çok kanıma dokunan durum ise, otobüste pamuk saçlı ihtiyarlara dahi yer vermekten kaçınan "sözde üniversiteli" geçinen "kofti" gençlerin hali. "Bu kadar da vurdumduymazlık olur mu?" diye isyan edesim gelir. Kulaklarda cep telefonlara bağlı kulaklıklar, sesler herkesin duyacağı ölçüde açılmış, gözler uzakta bir yerlere dalmış (veya kapalı), kızlarda tırmaklar mutlaka kırmızı ojeli ve bakımlı, saçlar röfleli, erkeklerin kulaklarında küpe!*
Neymiş? Üniversitede okuyorlarmış! Üniversite mezunu olup, memleketlerine hayırları dokunacakmış!
Duy da inanma!
* Bu gözlemlerim Ekonomi Üniversitesi'nde okuyan gençlerin genel karakteristiği. Umarım diğer köklü üniversitelerimizin hali daha iç açıcıdır.
