Ah! Bir gecekondum olsaydı 2005-11-07 00:00:00
Ah! Bir gecekondum olsaydı
Yazar: Işık Teoman
Atalarım, annemin ailesi Balkan Savaşıyla birlikte İştip’ten göçüp gelmişler. Baba tarafından olanlar ise Türkmenistan göçmeni, dedelerimiz önce Konya’ya oradan Akhisar Beyoba’ya yerleşmişler. Annem 76 yaşında ve İzmir doğumlu. Halen kendisine ait bir evi yok. Ev sahibi olmak için yıllarca didinmiş durmuş. Ama ne çare!
Babam İzmir Belediyesi’nde şöförlük yaparak geçirmiş yıllarını. Osman Kibar’ın belediye başkanı olduğu yıllarda babama 500 metrekare arsa vermişler ev yapabilsin diye. Babam kendi olanakları ile bu arsanın üzerine su basmanı çıkmıştı, ancak gerisini getirebilmek için ömrü yetmemişti. Kalbi bu yoğun iş temposuna dayanamamıştı. O yıllarda üç erkek çocuğunu okutabilmek için üç-dört işte birden çalışarak ekmek parası kazanma mücadelesi veriyordu.
Babam ölünce bize miras kalan belediyenin verdiği arsa problem olmaya başladı. Belediyeden bir yazı, "Yapın yoksa geri alacağız." Yapamadık ama üç kuruşa satabildik. Neyse anacığımın ömrü kendisine ait bir evin olması özlemiyle yanıp tutuşarak geçti. Halen de öyle geçiyor.
Annem sürekli olarak dert yanıyor. "Ben doğma büyüme İzmirliyim. Kendime ait ne bir arsam ne bir evim var. Bu ekonomik koşullar altında ev sahibi olma şansımı artık tamamen yitirdim. Bir de eşimin ölümüyle bu şansım zaten yıllar önce ortadan kalkmıştı. Benim çocuklarım ev sahibi olabilmek amacıyla yıllarca kooperatif taksitleri ödediler. Bizim böyle koşullarımız da oluşmadı."
Ben de doğma büyüme İzmirliyim. Benim de ömrümün büyük bir kısmı kooperatif taksitleri ödeyerek geçti. Sağ olsun Ege-Koop Genel Başkanı Hüseyin Aslan sayesinde ev sahibi oldum. Ama onlarda farklı koşullarda elimden uçup gitti. Şimdi kirada oturuyorum. Her ay düzenli olarak kiramı ödüyorum.
Sözü nereye getireceğim, farklı sosyal ve ekonomik koşullar altında İzmir’e göç eden hazine veya şahıs arazileri üzerine birkaç gün içinde gecekondular yapan vatandaşlar ne kadar şanslı. Direnip kazanıyorlar. Bir koyup beş, hatta on alıyorlar. İzmir’in en güzel arazileri üzerine yaptıkları derme çatma evler apartmanlara dönüşüyor artık, kat karşılığında.
Ama bir de yanlışlıkla heyelan bölgelerine konut yapan vatandaşlarımız var. Onlar cezalandırılmıyorlar. Heyelan bölgesine ev yapmış olmanın bedelini körfez manzaralı evlere kavuşarak ödüyorlar! Ne hikmetse...
Geçtiğimiz cumartesi günü havanın günlük güneşlik olmasından yararlanarak Tırazlı yolu ile Kavacık Köyü’ne ulaşalım dedik. Üçkuyular’daki evimizden çıkıp Balçova’dan Aydın Otoyolu, Limontepe kavşağından Tırazlı Köyü... Oradan doğru Kavacık Köyü... Bir cennet herkesin gitmesini öneririm. Oksijen deposu adeta.
Tırazlı yoluna girdik. Gözlerime inanamadım. Tırazlı yolunun hemen sol tarafında temeller kazılıyor. Kamyonların biri gelip biri gidiyor. Betonlar dökülüyor, yeni yollar açılıyor. Gözüm levhalara gitti. Toplu Konut İdaresi yapıyor. Yaklaşık üç bin konut. Evlerin hemen tümü körfez manzaralı.
Ama öyle sıradan manzara falan değil. Körfez ayaklar altında. Böyle bir manzara her insanın başını döndürür. Herkes orada ev sahibi olmak ister. Güle güle otursunlar. Evlerin hemen arka cephesi Tırazlı ormanları.. Ön cephe bildik körfez manzarası. Sağ taraf yapılaşmaya kapalı. Yeryüzünde bir cennet...
İçimi geçirdim. Ben bunca yıldır İzmir’de yaşıyorum. Ev sahibi olabilmek için kooperatiflere girdim. Yıllarca taksit ödedim. Sonuç hüsran... Sen hazine arazisine hangi koşullarda olursa olsun gecekondunu yap. Sonra heyelan bölgesi kapsamına gir. Sonra körfez manzaralı ve sırtı ormana dayalı evlerde otur. Kadifekale eteklerinden, körfez manzaralı evlere...
Güle güle otursunlar...
Ah! Bir gecekondum olsaydı...
Babam İzmir Belediyesi’nde şöförlük yaparak geçirmiş yıllarını. Osman Kibar’ın belediye başkanı olduğu yıllarda babama 500 metrekare arsa vermişler ev yapabilsin diye. Babam kendi olanakları ile bu arsanın üzerine su basmanı çıkmıştı, ancak gerisini getirebilmek için ömrü yetmemişti. Kalbi bu yoğun iş temposuna dayanamamıştı. O yıllarda üç erkek çocuğunu okutabilmek için üç-dört işte birden çalışarak ekmek parası kazanma mücadelesi veriyordu.
Babam ölünce bize miras kalan belediyenin verdiği arsa problem olmaya başladı. Belediyeden bir yazı, "Yapın yoksa geri alacağız." Yapamadık ama üç kuruşa satabildik. Neyse anacığımın ömrü kendisine ait bir evin olması özlemiyle yanıp tutuşarak geçti. Halen de öyle geçiyor.
Annem sürekli olarak dert yanıyor. "Ben doğma büyüme İzmirliyim. Kendime ait ne bir arsam ne bir evim var. Bu ekonomik koşullar altında ev sahibi olma şansımı artık tamamen yitirdim. Bir de eşimin ölümüyle bu şansım zaten yıllar önce ortadan kalkmıştı. Benim çocuklarım ev sahibi olabilmek amacıyla yıllarca kooperatif taksitleri ödediler. Bizim böyle koşullarımız da oluşmadı."
Ben de doğma büyüme İzmirliyim. Benim de ömrümün büyük bir kısmı kooperatif taksitleri ödeyerek geçti. Sağ olsun Ege-Koop Genel Başkanı Hüseyin Aslan sayesinde ev sahibi oldum. Ama onlarda farklı koşullarda elimden uçup gitti. Şimdi kirada oturuyorum. Her ay düzenli olarak kiramı ödüyorum.
Sözü nereye getireceğim, farklı sosyal ve ekonomik koşullar altında İzmir’e göç eden hazine veya şahıs arazileri üzerine birkaç gün içinde gecekondular yapan vatandaşlar ne kadar şanslı. Direnip kazanıyorlar. Bir koyup beş, hatta on alıyorlar. İzmir’in en güzel arazileri üzerine yaptıkları derme çatma evler apartmanlara dönüşüyor artık, kat karşılığında.
Ama bir de yanlışlıkla heyelan bölgelerine konut yapan vatandaşlarımız var. Onlar cezalandırılmıyorlar. Heyelan bölgesine ev yapmış olmanın bedelini körfez manzaralı evlere kavuşarak ödüyorlar! Ne hikmetse...
Geçtiğimiz cumartesi günü havanın günlük güneşlik olmasından yararlanarak Tırazlı yolu ile Kavacık Köyü’ne ulaşalım dedik. Üçkuyular’daki evimizden çıkıp Balçova’dan Aydın Otoyolu, Limontepe kavşağından Tırazlı Köyü... Oradan doğru Kavacık Köyü... Bir cennet herkesin gitmesini öneririm. Oksijen deposu adeta.
Tırazlı yoluna girdik. Gözlerime inanamadım. Tırazlı yolunun hemen sol tarafında temeller kazılıyor. Kamyonların biri gelip biri gidiyor. Betonlar dökülüyor, yeni yollar açılıyor. Gözüm levhalara gitti. Toplu Konut İdaresi yapıyor. Yaklaşık üç bin konut. Evlerin hemen tümü körfez manzaralı.
Ama öyle sıradan manzara falan değil. Körfez ayaklar altında. Böyle bir manzara her insanın başını döndürür. Herkes orada ev sahibi olmak ister. Güle güle otursunlar. Evlerin hemen arka cephesi Tırazlı ormanları.. Ön cephe bildik körfez manzarası. Sağ taraf yapılaşmaya kapalı. Yeryüzünde bir cennet...
İçimi geçirdim. Ben bunca yıldır İzmir’de yaşıyorum. Ev sahibi olabilmek için kooperatiflere girdim. Yıllarca taksit ödedim. Sonuç hüsran... Sen hazine arazisine hangi koşullarda olursa olsun gecekondunu yap. Sonra heyelan bölgesi kapsamına gir. Sonra körfez manzaralı ve sırtı ormana dayalı evlerde otur. Kadifekale eteklerinden, körfez manzaralı evlere...
Güle güle otursunlar...
Ah! Bir gecekondum olsaydı...
2023-11-08 11:26:27
Ne oldu bize, ne oldu böyle!
Yıllardır Kuzey Ege gezilerimizdeki güzergahta yol üzerine kalan Çaltılıdere köyü, mutlaka durup mola verdiğimiz, sulak alanda fotoğraf çektiğimiz ender bölgelerden biriydi, üç yıl ... Devamı
2023-05-10 13:00:34
Ayvalık Lor Tatlısı artık coğrafi işaretli
Vikipedi’ye şöyle bir göz attığınızda “Ayvalık Lor Tatlısı” ile ilgili şunları yazar:
Lor tatlısı, şerbetli bir tatlıdır. Ege Bölgesi’nde yapılır. Kullanılan lor ... Devamı
2023-01-04 14:07:48
Ayvalık Anadolu Uygarlıkları Sergisi geniş kapsamlı müzeye dönüşüyor
Antik Çağ’dan bu yana tarih boyunca çok kültürlü bir yapıya sahip olan Ayvalık, Küratör Necdet Bezmen ile Ayvalık Ayazması Derneği iş birliğinde açılan ve Ayvalık Belediye Başkan... Devamı
2022-08-02 19:11:33
Bodrum’un mavisinden Cunda’nın turkuazına
Geçtiğimiz yıl muhteşem resim paylaşımlarıyla karşılaştığım Tayfun Önel ile sosyal medyada arkadaş olduk. İlerleyen sohbetlerimizden sonra telefonunu istedim. Ayvalık’ta yaşadığ... Devamı
2022-04-01 23:30:00
Sedefli battaniye (Girit battaniyesi) üretimde
36 yıllık düştü gerçek oldu, tezgahlar kuruldu ilk battaniyenin üretimi alkışlarla tamamlandı
Galatasaray Rotary Kulübü’nün her yıl verdiği Rotary Meslek Ödülü’nün sahibi, A... Devamı
2022-01-13 18:24:07
Kültürel miras adası: Cunda
Cunda (Alibey) Adası’nda Rahmi Koç Müzesi, Sevim ve Necdet Kent Kitaplığı geçtiğimiz Ekim ayında açılan Bekir Coşkun Kütüphanesi, kente kültür anlamında renk katmasının yanı sı... Devamı
2021-11-25 13:00:00
Yeniden başlamak
"Emekli olup, bir kıyı kasabasına yerleşeceğim. Bu kadar yıl hizmetten sonra ‘Bir sen eksiktin' diyen olmaz sanıyorum." Bedri Karayağmurlar
Ayvalık'ta yaşamaya başlayalı neredeyse ik... Devamı
2021-09-30 21:50:00
1873'te Taksiyarhis Kilisesi, günümüzde Rahmi M. Koç Müzesi
Çam ağaçlarının boyunlarını denize uzattığı, yeşil ile mavinin kucaklaştığı, Kuzey Ege’nin incisi ve gülen yüzü diye bilinir Ayvalık. 22 adası, tabiat parkı, uzun kumsalları, ... Devamı
2021-07-28 13:36:12
Küçükköylü Arelos
Ayvalık'ta Küçükköy tam bir sanatçı fabrikası, çok sayıda sanatçı köyü mesken tutmuş. Yazar, heykeltıraş, ressam, koleksiyoner ve akla gelebilecek tüm sanat dallarıyla ilgili bir s... Devamı
2021-07-04 20:00:00
Piri Reis’in “Yunt Adaları” dediği, günümüzün Cunda ya da Alibey Adası
*Cunda Adası’nın tepelerine mutlaka çıkın, doğayı oradan izleyin, göreceksiniz; boğazlar, adalar iç içe girmiş muhteşem koylar, öyle ki güzelliklerin tadına doyamayacaksınız.
A... Devamı
